De ouders van Jens Schuermans zijn fier

De ouders van Jens Schuermans zijn fier

Jens Schuermans bracht ons vrijdag allemaal in vervoering met zijn knap staaltje mountainbiken. We hadden het geluk om zijn ouders van dichtbij te volgen tijdens en na de race.  We zijn fiere Limburgers, nog meer dan vroeger!
Zijn moeder stond naast ons nerveus de race te volgen. ‘Ik had ’s nachts een nachtmerrie. Ik droomde dat Jens met vier voorop lag en dat hij viel. Dit scenario wil ik niet meer herhaald zien, ‘zei ze. Tijdens de race probeerde ze haar aanmoedigingen te sparen.

’Ik wil niet dat het zo slecht afloopt. Ooit stond ik een tennismatch voor met 5-1 en toch verloor ik  nog.  Als je teveel denkt, als je voorsprong hebt, dan verlies je je concentratie. Dat was een les voor mij. Nu is de koers pas gereden als je de meet bereikt.  Daarom ben ik daar altijd heel voorzichtig in. Aan de voorbereiding zal het niet liggen. Tijdens onze vakantie hebben we het rustig gehouden. Ik heb hem goed eten gegeven en hem helemaal laten relaxen naar deze wedstrijd,’aldus nog Jens’moeder.  Tijdens de Jens’ race zagen we voor onze neus het zadel van Kevin Panhuyzen kapot vliegen. Dat de solidariteit en het familiaire in het mountainbike groot is, wisten we al. Meteen belde Jens’ moeder naar andere verzorgers, zodat Kevin vlug over een nieuw zadel kon beschikken.

Jens’ouders stonden via de walkie talkie met  elkaar in verbinding. Zo konden we perfect horen hoe de situatie was.  Danny bleef tijdens de race, die hij volgde met ploegmanager Leo Combée, uiterst rustig( zoals we hem kennen) .  Na de aankomst vloog hij zoonlief in de armen en was de vreugde groot.  ‘Ik ben een gelukkige vader. We hadden het stillekens gehoopt. Het zat er in. Maar het moet nog altijd gereden worden. Het is belangrijk dat we bij hem de druk wegnemen en hem rustig houden. Dat is goed gelukt. Jens is een rustig type. Hij kan goed relativeren. Hij maakt zich niet snel zenuwachtig en dat is misschien wel één van zijn sterkste punten.’ Vader Danny beoefende vroeger ook sport op een behoorlijk niveau. Hij is daarom goed geplaatst om zijn zoon te begeleiden. Nu ben ik al vijftien jaar trainer van de militaire ploeg. Daar heb ik al wel een aantal dingen gezien en meegemaakt.  Daar leer je uit en je leert nog elke dag natuurlijk.  Op dit niveau is dat wel belangrijk.’

Twee van de drie doelen zijn nu bereikt. Nu die wereldtitel nog. ‘Daar wordt naar toe gewerkt. Maar het moet nog altijd gereden worden, hé. Hij is wel sterk, maar niks is gedaan na de aankomst, hé,’ besluit een lachende pa.

Op het podium zagen we een glunderende Jens. De speaker vroeg hem of hij in de medaille eens wilde bijten. Om te weten of ze van Belgische chocolade was ofwel goud. Jens voegde de daad bij het woord  en beet hard op zijn medaille. HET WAS GOUD!! Hij bloosde ook, maar dat was omwille van de mooie podiummeisjes naast hem…

Erik Braeken