Een enduro wedstrijd dag in Treuchtlingen

Een enduro wedstrijd dag in Treuchtlingen

Ons aller Kristien Nelen die ik bij stond in de training in en om Treuchtlingen gaat vandaag de wedstrijd dag in.
Zenuwachtig en een compleet ander mens op wedstrijd dag dat is wat me op viel. Geconcentreerd en alle proeven in je hoofd al weer eens gereden. Naarmate de start vordert ebt de echte zenuwachtigheid wat weg en gaat ze gaandeweg wat meer aan de babbel met de andere vrouwen die in haar groep rijden.
Op naar de eerste proef waar in ik haar zo veel mogelijk vergezel en onder weg wat praat met de andere vrouwen. Net voor de proef begint, zie ik dat Kristien iets relaxter wordt naarmate de eerste proef eraan komt. Afspraak is dat ik haar opwacht na proef 2, die weer uitkomt op het start terrein.

Na tweede proef is de druk van de ketel en is ze ontspannen. Ze heeft 2 mooie en goede proeven gereden met 1 foutje. Heel mooi en Kristien heeft die gelukkige glimlach op haar gezicht, die ik bij iedereen zie na de eerste twee proeven. Ze praat honderuit hoe het ging en zit nu volledig in de wedstrijd.
Dan staan de derde en vierde proef op het programma en deze hebben echt zware rots secties en losse steenlagen in de proef zitten. Nauwe passages en sleuven waar je doorheen moet en ook opletten dat je niets sloopt of beschadigt aan je bike.

Deze twee proeven baren veel bikers zorgen. Ongeschonden en toch een goede tijd neerzetten is hier het devies. Ik moet Kristien opvangen bij de derde proef, waardoor ik met hoge snelheid om een berg rijd om op tijd te zijn.
Na de finish is er de euforie van een goed gereden proef en veilig beneden gekomen hoog. Geconcentreerd nu de lange rit naar de vierde proef, omdat je om de berg heen gaat en er toch wel steile klimmetjes inzitten. Proef 4 geeft hetzelfde beeld: zwaar en geconcentreerd afdalen, een goede tijd neerzetten, geen schade rijden.
Dan weer hetzelfde scenario bij Kristien : de euforie en een diepe zucht van geluk dat ze beneden is. Weer die glimlach omdat het lekker ging, nee super ging. Even wat drinken en eten en dan via een hele steile lange klim naar de vijfde proef.
Zelf rijd ik via de weg naar proef 4, richting de andere kant van de berg naar proef 5. Hierdoor zit ik langer in het zadel en dat vreet energie door het vele klimmen.

Weer een blije Kristien die het goed doet in al het geweld van de jonge meiden en vrouwen die al 3 of 4 dagen hier aan het testen waren op de proeven.
De route naar proef 6 die wat meer dalen in zich heeft, is niet al te zwaar en een peptalk heeft haar goede moed gegeven voor de aanvang van de zesde proef die best wel vet en bikeparkachtig is. Mooie afdaling en een redelijke tijd, maar belangrijker : het gevoel is nog steeds goed. Dan de laatste klim naar de zevende proef, die weer een behoorlijk aantal kilometers heeft en hoogtemeters doet verslinden. De benen van Kristien zijn niet meer super nu, maar dat is voor iedereen hetzelfde.
Ook de zevende proef geeft weer het goede gevoel met helaas een klein foutje, maar in het algemeen overheerst het goede gevoel ondanks dat ze een blessure heeft en daar mee gewoon rijdt.

Als Kristien over de finish komt en gelukkig weer die glimlach op haar gezicht heeft, geeft me dat als verzorger en manusjevanalles voor dit weekend het gevoel dat we het samen geflikt hebben. Een dikke knuffel en even lekker in de zon liggen en zo sluiten we dit mooie weekend af.
Een 14 de plaats lijkt niet hoog, maar met enkele zeer professionele vrouwen die opgroeien met Enduro en mountainbiken is dit een erg mooi resultaat.
Er kan zeker nog verbetering in zitten en dat gaat nog goed komen in dit seizoen.I k heb als verslaggever en verzorger dit weekend een mooie kijk in de Enduro keuken gehad en ook hiervoor onze dank.

Jan van Dijk