Githa Michiels over haar winst in Houffalize en over Haiming

Githa Michiels over haar winst in Houffalize en over Haiming

ava

Githa Michiels kan terugblikken op een schitterend weekend. In Houffalize zegevierde ze voor Anne Terpstra en Samara Sheppard. In een hors categoriewedstrijd in het Oostenrijkse Haiming moest ze enkel de nu al legendarische Gunn-Rita Dahle laten voorgaan. Githa vertelt haar wedstrijdverhaal.

De wedstrijd in Houffalize was voor mij de eerste grote wedstrijd in een belangrijke periode , er staan nu elke week grote en zware wedstrijden op de kalender.

In het verleden heb ik nooit goed gepresteerd in Houffalize. Het was dus wel een beetje mijn zwarte beest. Met een bang hartje trok ik dus naar Houffalize. De omloop wordt al jaren hoog aangeschreven en is dan ook zwaar en technisch hoogstaand. Met een mooi internationaal deelnemersveld aan de start zou ik dus zeker niets cadeau krijgen.

De start verliep vrij goed , tegen het einde van de klim had ik reeds een klein gaatje kunnen slagen . Enkel Anne Terpstra keerde nog terug en nam direct het commando over in de eerste afdaling. De regen van de dag ervoor had de omloop serieus veranderd en ik had even wat tijd nodig om hieraan gewoon te worden. Ik maakte de ene na de andere fout en moest Anne laten rijden. Bergop voelde ik me sterk en kon het gaatje op de eerste dame dichtrijden 

Bij het ingaan van de eerste volledige ronde plaatste in een versnelling en kon van Anne wegrijden. Dat gaf me een gerust gevoel , ik kon mijn eigen tempo rijden in de klimmen en de technische passages gingen elke keer beter. Zo kon ik al snel een veilige voorsprong bekomen en ik besloot dan ook om geen onnodige risico’s te nemen in de afdalingen. Want bergop kon ik nog steeds mijn voorsprong vergroten.

Zondag staat mijn eerste wedstrijd tussen de wereldtop op het programma, dus besloot ik om mezelf niet helemaal leeg te rijden.

Met een mooie voorsprong behaalde ik mijn vierde overwinning van het seizoen op een omloop die nooit echt de mijne was. Een hele mooie opsteker voor de komende weken.

 

Na mijn overwinning in Houffalize trok ik samen met mijn entourage naar Oostenrijk voor een Hors Category XC wedstrijd te Haiming.

In 2013 nam ik reeds deel aan deze wedstrijd , toen werd ik er 7de na een heel mooie wedstrijd , ik was dus wel benieuwd hoe ik er dit jaar zou voorstaan , want naar dit soort wedstrijden komen altijd een hele hoop mooie namen.

De regen van de week voor de wedstrijd zorgde ervoor dat de omloop er glad bij lag , deze omloop is gekend om zijn zware klimmen en technische afdalingen met boomwortels en rotspartijen , gelukkig bleef het zaterdag en zondag droog zodat alles wat kon uitdrogen.

Dit soort omloop kreeg ik in Houffalize reeds voor de wielen. Ik hoopte enkel dat ik genoeg hersteld zou zijn om mijn huidige conditie eens te testen tegen al deze mooie namen.

Tijdens de opwarming voelde ik reeds dat ik over heel wat kracht beschikte. Ik voelde me zelfs beter dan voor de wedstrijd in Houffalize.

Ik mocht als 7de dame naar de start en stond dus op de 2de rij. De start ging over een stukje piste om dan het bos in te gaan , ik kon het bos induiken als 10de , wederom geen super start dus.

Halverwege de eerste ronde kon ik reeds als 4de postvatten in het wiel van de 3de dame Lisi Osl , nummer 1 en 2 ( Dahle en Langvad ) waren reeds gaan vliegen. In de tweede ronde kon ik me in derde positie zetten en tot mijn verbazing kwamen we Langvad tegen die blijkbaar een foutje gemaakt had en voet aan grond moest zetten. Ik aarzelde niet en trok stevig door, op de daaropvolgende klimmen lag ik reeds in tweede positie en wou deze plaats niet meer afgeven natuurlijk.

In de derde ronde pikte Langvad weer aan en ging meteen op kop. Ik zou mezelf natuurlijk niet zomaar gewonnen geven en nam me voor om Langvad zo lang mogelijk te volgen. Dat gaf wel een speciaal gevoel, in het wiel zitten van iemand waar je naar opkijkt. Tot mijn eigen verbazing kon ik goed volgen bergop en was ik de betere in sommige technische passages. Ik zag mijn kans om aan te vallen op het technische gedeelte van de omloop en ik aarzelde niet. Als bij wonder kon ik al snel een gaatje slagen en dat gaf natuurlijk een goed gevoel. Door de aanval die ik plaatste kwam ik ook dichter op de eerste dame en ging de laatste ronde in op 20 seconden dan niemand minder dan Gunn Rita Dahle. Ik voelde me nog heel goed en haalde nog eens alles uit de kast. Jammer genoeg maakte in een foutje in de laatste afdaling en moest ik voet aan grond zetten. Nu moest ik lopen van deze hele steile afdaling, niet gemakkelijk om hier te voet en zonder kleerscheuren beneden te geraken.

Zo eindigde ik als tweede op 54 seconden van de legendarische Gunn Rita Dahle. Wie had dat kunnen denken?  Hier wou ik vooraf direct tekenen. Met dit resultaat kan ik vol vertrouwen toeleven naar de volgende wedstrijden.


Githa.