Interview met voormalig wereldkampioene Eliminator Linda Indergand

Interview met voormalig wereldkampioene Eliminator Linda Indergand

You can also read this interview in English. Sie können dieses Interview auch auf Deutsch lesen. Vous pouvez également lire cette interview en français.

Ik laat me niet opjagen

Het nieuw gevormde Superior XC Team zal in volle samenstelling deelnemen aan de 24e editie van de Afxentia etappekoers als onderdeel van de Cyprus Sunshine Cup. Linda Indergand (Zwitserland) is een echte atleet van wereldklasse en is de enige overgebleven renner uit de vorige incarnatie van het team (Focus XC Team). In dit interview vertelt ze waarom ze bij het team is gebleven, waarom Afxentia een uitdaging voor haar is en geeft ze een interessant inzicht in haar relatie met de winnaar van de wereldbeker, Jolanda Neff.

Linda Indergand, Focus XC werd Superior XC. Alles blijft hetzelfde voor jou en toch is alles anders in 2019.
Ja, dat is de manier om het te beschrijven [lacht]! Het is iets nieuws, de motor en het hele team is veranderd. Ik kijk er naar uit. Matthias [Beck, teambaas], Fabian [Haug] en de fysio’s die ik al ken. Ik kan teruggaan naar de beproefde, maar er is ook veel veranderd.

Jij bent de enige vrouwelijke renner die nog over is van het vorige team. Wat heeft je doen besluiten om te blijven?
Een groot deel daarvan is Matthias en Fabian. Ik werk goed met ze samen. Fabi werkt gepassioneerd aan de motoren en ik denk dat Matthias goed is met zijn ideeën en zijn filosofie. Het was dus duidelijk dat ik zou blijven als ze een goede oplossing hadden gevonden.

Na de terugtrekking van Focus is het meer dan een jaar lang wat onrustig geweest in het team. Had dat invloed op jou?
Het was niet de reden waarom mijn 2018 seizoen niet zoals gewoonlijk was. Zeker, ik heb veel gehoord – zo niet alles – maar ik kan mijn resultaten er niet op vastpinnen.

En nu? Loopt alles weer in rustiger vaarwater?
De stemming past, de vijf nieuwe renners zijn allemaal erg leuk en ik kijk er naar uit.

In 2018 bevond je je slechts twee keer in de top tien van de wereldbeker cross-country, vijf keer in de short track World Cup en ook nog eens vijfde in het algemeen klassement. Is dat de standaard voor 2019?
Het is duidelijk dat ik een beetje verder wil zijn en ik ben degene in het team die ook topprestaties moet leveren. Maar ik denk ook dat Karla (Stepanova) snel kan rijden en ik zet mezelf niet onder grote druk. We willen zeker iets brengen voor de sponsors en ik weet dat ik snel kan rijden.

Waarom werkte het precies niet in 2018?
Het is moeilijk te zeggen, ik weet het niet precies. Misschien was er meer energie verloren op de Focus situatie dan ik wilde toegeven. Er was niet altijd het racegeluk aan mijn kant. Er ontbrak niet veel, met meer geluk zou er meer uitkomen.

De objectieve parameters, de tests, waren ze in orde?
Hetzelfde als het jaar ervoor in de herfst van 2017, iets slechter in de lente. Het ging goed in de voorbereidingswedstrijden, bij het WK in Stellenbosch (9e) en in Albstadt ging het goed met een derde plaats in de Short Track en een zesde plaats in de Cross Country. Een week later in Nove Mesto niet meer. Misschien heb ik te veel gedaan, maar zo slecht was het niet [21e].

Heb je naar oorzaak en gevolg gekeken en iets veranderd voor 2019? Of wil je iets veranderen?
Ik heb al veel veranderd in training. Vorig jaar heb ik ook polysurfacing beoefend, maar deze winter ben ik meer bezig met hardlopen en andere trainingsprikkels. In principe is het zo: je kunt niet zomaar verdubbelen, je moet kleine veranderingen doorvoeren.

Heb je al een gevoel of het werkt?
Het is heel goed tot nu toe, ja. Ik voel me fitter dan vorig jaar rond deze tijd en kijk uit naar de eerste races. Maar het is altijd moeilijk te vergelijken …..…. tot je natuurlijk een startnummer op de fiets hebt bij de Cyprus Sunshine Cup in Cyprus!

Welke rol speelt de Afxentia etappekoers in dit opzicht?
Het is grappig, of niet echt….. Tot nu toe heb ik het altijd slecht gedaan, in ieder geval in vergelijking met de rest van het jaar. Het is gewoon iets anders, want twee etappes zijn nogal marathons en gaan een uur bergopwaarts in een tijd die niet goed is voor mij. Afxentia is belangrijk om echt in de racestand te komen. We zijn er met het hele Superior XC Team, zodat we ons ook kunnen afstemmen op de mechaniek. Maar het kan me niet schelen of het niet zo goed gaat, er is nog genoeg tijd om te corrigeren tot de eerste World Cup in mei in Albstadt.

Gaat u ook nog wat finetuning op de fiets doen?
Dit is al goed ingesteld, maar de schoopdruk kun je alleen onder raceomstandigheden goed afstellen.

Hoe houd je van Cyprus in het algemeen?
Ik vind het leuk. Het is meestal lekker warm. De paden die we rijden zijn ook leuk en in de klim leer je vechten. Het linker verkeer verwart me soms (glimlachend)!

In Zwitserland is Jolanda Neff nummer één, jij bent nummer twee of drie. Hoe is je relatie?
We hebben een geweldige tijd samen. Tien jaar lang hebben we samen geracet en zijn we met elkaar. Jolanda is een zeer goede vriendin van mij. We hebben ook andere contacten, niet alleen bij de wedstrijden. We zijn geen concurrenten, maar vrienden.

Er was de situatie in september bij de Swiss Bike Cup in Lugano toen je stopte nadat je zag dat Jolanda Neff op de rand van de baan lag en je je eigen ambities opgaf.
Ik was een beetje verder terug in de vijfde of zesde positie. Ik kwam uit een spoor en zag haar daar liggen, in een onnatuurlijke positie. Ze huilde. Ik stopte en vroeg hoe het met haar ging. Achteraf gezien zag het er dramatischer uit dan het was. Maar op het moment dat het duidelijk was, moet ik daar stoppen. Ze zei dat ik door moest gaan, maar dat maakte toen sowieso niet uit. Het was de laatste race van het seizoen en het was ongeveer niets.

Is het niet moeilijk om vrienden te zijn met je concurrenten?
Nee, niet bepaald. We zijn al zo lang samen aan het reizen en racen. In het verleden hebben we meer rechtstreeks tegen elkaar gevochten; soms stond Jolanda voorop, soms mij. Nu is ze succesvoller. We zitten vaak in een kamer als we met het nationale team reizen. Er is geen rivaliteit, dat is geen leugen.

Is het eerlijk om te zeggen dat je twee fundamenteel verschillende karakters bent?
Dat kun je zeggen, ja. Maar eerlijk gezegd ben ik blij dat ik niet zo bekend ben. Tuurlijk, in mijn regio – in het kanton Uri – ben ik al bekend, maar ik kan door Zürich of Luzern lopen zonder handtekeningen te hoeven ondertekenen. Bij de evenementen kan ik me vrij bewegen. Het is goed dat Jolanda Zwitsers is, dat helpt me – omdat ze zo beroemd is, kan ik met rust gelaten worden. Het stoort me niet dat ze meer aandacht krijgt. Zeker, als het gaat om sponsors, wil ik ook graag meer bekendheid krijgen. Maar dan moet ik sneller fietsen [lacht]!

Het jaar 2019 is begonnen. Wat kunnen we van jou verwachten?
Ik hoop weer zo goed als 2017 te kunnen rijden. Bovenal plezier hebben in de wedstrijden en vechten tot op het punt van no-longer.

Veel succes en dank voor het interview!

PROFIEL
Linda Indergand (25) komt uit Silenen in Zwitserland. In 2011 was ze junior wereldkampioen, twee keer Eliminator wereldkampioen en werd ze derde op het U23 Wereldkampioenschap 2014.
Ze rijdt sinds 2015 voor het team van Matthias Beck, tot 2018 onder de titel Focus XC Team, en dit jaar onder de vlag van het Tsjechische merk Superior.
Haar vijf nieuwe teamgenoten zijn Fabian Giger (SUI), Martin Gluth (GER), Felicitas Geiger (GER), Karla Stepanova (CZE) en Jan Vastl (CZE).
Het volledige team zal in februari aanwezig zijn op de Cyprus Sunshine Cup.

Bron en copyright 2018 Bikin’Cyprus

Foto: Armin M.Küstenbrück/ EGO Promotion

Interview with former Eliminator World Champion Linda Indergand
I do not let myself stress

The newly formed Superior XC Team will be competing in full formation for the 24th edition of the Afxentia stage race as part of the Cyprus Sunshine Cup. Linda Indergand (Switzerland) is a truly world-class athlete and is the only remaining rider from the previous incarnation of the team (Focus XC Team).In this interview she talks about why she stayed with the team, why Afxentia is a challenge for her, and gives an interesting insight into her relationship with overall World Cup winner, Jolanda Neff.

Linda Indergand, Focus XC became Superior XC. Everything stays the same for you and yet everything is different in 2019.
Yes, that’s the way to describe it [laughs]! It’s something new, the bike and the whole team has changed. I’m looking forward to it. Matthias [Beck, team boss], Fabian [Haug] and the physios I know already. I can go back to the tried and tested, but also a lot has changed.

You are the only female rider left from the previous team. What made you decide to stay?
A big part of it is Matthias and Fabian. I work well with them. Fabi works passionately on the bikes and I think Matthias is good with his ideas and his philosophy. So it was clear that I would stay when they had found a good solution.

Following the withdrawal of Focus it has been somewhat restless in the team for more than a year. Did that affect you?
It was not the reason why my 2018 season was not as usual. Sure, I’ve heard a lot – if not everything – but I can not pin my results on it.

And now? Does everything run again in calmer waters?
The mood suits, the five new riders are all very nice and I’m looking forward to it.

In 2018 you were only in the top ten twice in the cross-country World Cup, five times in the short track World Cup and also in fifth overall. Is that the standard for 2019?
It’s clear that I want to be a little bit further ahead and I’m the one in the team that has to deliver top results too. However, I also think that Karla (Stepanova) can ride fast and I do not put huge pressure on myself. Certainly we want to bring something for the sponsors and I know that I can ride fast.

Why exactly did it not work in 2018?
It’s hard to say, I do not know exactly. Maybe there was more energy lost on the Focus situation than I wanted to admit. There was not always the racing luck on my side. There was not much missing, with more luck, more would have come out.

The objective parameters, the tests, were they alright?
Same as the year before in autumn 2017, slightly worse in spring. Things went well in the preparation races, at the World Cup in Stellenbosch (9th) and in Albstadt it went well with third place in the Short Track and sixth place in the Cross Country. A week later in Nove Mesto no more. Maybe I did too much, but it was not that bad [21st].

Have you looked at cause and consequence and changed something for 2019? Or want to change something?
I’ve already changed a lot in training. I also practiced polysurfacing last year, but this winter I’m doing more running and setting some other training stimuli. Basically, it is like this: you can not just double, you have to make small changes.

Do you already have a feeling for whether it’s working?
It’s very good so far, yes. I feel fitter than last year around this time and look forward to the first races. But it’s always hard to compare …

… until, of course, you have a start number on the bike at the Cyprus Sunshine Cup in Cyprus! What role does the Afxentia stage race play in this regard?
It’s funny, or not really… So far, I’ve always done badly, at least compared to the rest of the year. It’s just something different because two stages are rather marathons and go uphill for an hour at a time which is not good for me. Afxentia is important to really get into the racing mode. We are there with the whole Superior XC Team so we can also tune in with the mechanics. But I do not care if it does not go so well, there is still enough time to correct until the first World Cup in May in Albstadt.

Will you do some final fine tuning on the bike as well?
This is already set well, but shock pressures you can only adjust correctly under racing conditions.

How do you like Cyprus in general?
I like it. It is usually nice and warm. The trails we ride are also fun and in the climb you learn to fight. The left-hand traffic confuses me sometimes (smiling)!

In Switzerland, Jolanda Neff is number one, you are number two or three. How is your relationship?
We have a great time together. For ten years we have raced together and been with each other. Jolanda is a very good friend of mine. We also have other contact, not only at the races. We are not competitors, but friends. 

There was the situation in September at the Swiss Bike Cup in Lugano when you stopped after you saw that Jolanda Neff was lying on the edge of the track, giving up your own ambitions.
I was a bit further back in fifth or sixth position. I came out of some trail and saw her lying there, in an unnatural position. She was crying. I stopped and asked how she was doing. In retrospect, it looked more dramatic than it was. But in the moment it was clear, I have to stop there. She said I should go on, but that did not matter then anyway. It was the last race of the season and it was about nothing.

Is it not difficult to be friends with your competitors?
No, not exactly. We’ve been traveling and racing together for so long. In the past, we fought more directly against each other; sometimes Jolanda was in front, sometimes me. Now she is more successful. We are often in a room when traveling with the national team. There is no rivalry, that is not a lie.

Is it fair to say that you are two fundamentally different characters?
You can say that, yes. But honestly, I’m glad that I’m not so well known. Sure, in my region – in the canton of Uri – I’m already known, but I can walk through Zurich or Lucerne without having to sign autographs. At the events I can move freely. It’s good that Jolanda is Swiss, that helps me – because she is so famous, I can be left alone. It does not bother me that she gets more attention. Sure, when it comes to sponsors, I would also like to be more famous. But then I have to cycle faster [laughs]!

The year 2019 has begun. What can we expect from you?
I hope to be able to ride as good as 2017 again. Above all, having fun at the races and fighting to the point of no-longer.

Good luck and thank you for the interview!

PROFILE
Linda Indergand (25) is from Silenen in Switzerland. In 2011 she was Junior World Champion, she has twice been Eliminator World Champion and was third at the 2014 U23 World Championship.
She has ridden since 2015 for the team of Matthias Beck, until 2018 under the title Focus XC Team, and this year under the flag of the Czech bike brand Superior.
Her five new team-mates are Fabian Giger (SUI), Martin Gluth (GER), Felicitas Geiger (GER), Karla Stepanova (CZE) and Jan Vastl (CZE).
The full team will be at the Cyprus Sunshine Cup in February.

Copyright: 2018 Bikin’Cyprus

Foto: Armin M.Küstenbrück/ EGO Promotion

Interview mit Ex-Eliminator-Weltmeisterin Linda Indergand:
Ich lasse mich nicht stressen

Das neu formierte Team Superior XC bestreitet in kompletter Formation die 24. Auflage des Afxentia Etappenrennens im Rahmen des Cyprus Sunshine-Cup. Die Schweizerin Linda Indergand ist eine Weltklasse-Fahrerin und ist aus dem bisherigen Team die einzig verbliebene Fahrerin. Im Interview berichtet sie, warum sie dort geblieben ist, warum das Afxentia für sie eine Herausforderung ist und gibt einen interessanten Einblick in ihr Verhältnis zu Weltcup-Gesamtsiegerin Jolanda Neff.

Linda Indergand, aus Focus XC wurde Superior XC. Für Sie bleibt alles gleich und doch ist 2019 alles anders.
Ja, so könnte man das beschreiben (lacht). Es ist schon was Neues, das Bike und die ganze Mannschaft hat gewechselt. Da freue ich mich auch drauf. Matthias (Beck, Team-Chef), Fabian (Haug) und die Physios kenne ich. Ich kann auf Altbewährtes zurückgreifen, aber es hat sich einiges geändert.

Sie sind die einzige Fahrerin, die vom bisherigen Team geblieben ist. Was hat Sie bewogen zu bleiben?
Einen großen Anteil daran haben Matthias und Fabian. Ich kann sehr gut mit ihnen. Fabi arbeitet leidenschaftlich an den Bikes und ich finde Matthias mit seinen Ideen und seiner Philosophie gut. Da war es klar, dass ich bleibe, als sie eine gute Lösung gefunden hatten. 

Sie meinen nach dem Rückzug von Focus. Es war im Team doch über mehr als ein Jahr hinweg unruhig. Hat Sie das beeinträchtigt?
Es war für mich nicht der Grund, warum es 2018 nicht lief wie gewohnt. Klar, ich habe viel mitbekommen, wenn auch nicht alles. Aber ich kann meine Ergebnisse nicht darauf schieben. 

Und jetzt? Läuft alles wieder in ruhigerem Fahrwasser?
Die Stimmung passt, die fünf neuen Fahrer sind alle sehr sympathisch. Ich freue mich drauf. 

2018 waren Sie im Cross-Country-Weltcup nur zweimal in den Top-Ten, ein Jahr zuvor dagegen fünf Mal und auch Gesamt-Fünfte. Ist das der Maßstab für 2019? 
Es ist klar, ich möchte wieder etwas weiter vorne sein und ich bin diejenige im Team, die auch für Top-Resultate sorgen muss. Ich denke jedoch auch, dass Karla (Stepanova) schnell fahren kann und mache mir da nicht den riesigen Druck. Sicherlich wollen wir aber für den Sponsoren was bringen und ich weiß, dass ich schnell fahren kann

Warum genau hat es aus Ihrer Sicht 2018 nicht so geklappt?
Schwer zu sagen, so genau weiß ich es nicht. Vielleicht hat das mit Focus mehr gezehrt als ich zugeben wollte. Es war jedenfalls der Wurm drin und nicht immer das Rennglück auf meiner Seite. Es hat nicht sehr viel gefehlt, mit mehr Glück wäre auch mehr heraus gekommen. 

Die objektiven Parameter, die Tests, waren die in Ordnung?
Im Herbst 2017 gleich wie im Jahr zuvor, im Frühjahr etwas schlechter. In den Vorbereitungsrennen ging es gut, beim Weltcup in Stellenbosch (9.) auch und in Albstadt lief es mit Platz drei im Short Track und Platz sechs im Cross-Country auch gut. Eine Woche später in Nove Mesto nicht mehr. Vielleicht habe ich zu viel gemacht, aber als so schlecht (21.) war es auch wieder nicht. 

Haben Sie Konsequenzen gezogen und für 2019 was verändert. Oder wollen was verändern?
Im Training habe ich schon einiges geändert. Ich habe auch letztes Jahr polysportiv trainiert, aber diesen Winter absolviere ich mehr Laufeinheiten und setze einige andere Trainingsreize. Grundsätzlich ist es aber so:  kannst nicht einfach verdoppeln, du musst an kleinen Sachen drehen. 

Haben Sie schon ein Gefühl dafür, ob es wirkt?
Bisher sehr gut, ja. Ich fühle mich fitter als letztes Jahr um diese Zeit und freue mich auf die ersten Rennen. Es ist aber immer schwer zu vergleichen…

…bis sie beim Cyprus Sunshine Cup auf Zypern eine Startnummer am Bike haben. Welche Rolle spielt das Afxentia Etappenrennen in dieser Hinsicht?
Es ist witzig – oder eigentlich nicht: Bis jetzt bin ich dort immer schlecht gefahren, zumindest im Vergleich zum restlichen Jahr. Es ist halt was anderes, weil zwei Etappen eher Marathons sind und eine Stunde am Stück Berg hoch fahren, das taugt mir nicht so sehr. Wichtig ist das Afxentia aber dafür in den Rennmodus zu kommen. Wir sind mit dem Team Superior XC dort. Wir können uns auch mit dem Mechaniker einstimmen. Ich lasse mich da aber nicht stressen, wenn es nicht so super läuft. Bis zum ersten Weltcup im Mai in Albstadt hat man noch genügend Zeit zu korrigieren. 

Macht man da auch am Bike die letzten Feinabstimmungen?
Das ist jetzt schon gut eingestellt, aber klar Luftdruck und Gabel, das kann man erst unter Rennbedingungen richtig abstimmen. 

Wie gefällt Dir Zypern generell?
Mir gefällt es gut. Es ist meistens schön warm. Die Trails, die wir fahren machen auch Spaß und im Anstieg lernst du zu kämpfen. Der Linksverkehr macht mir manchmal zu schaffen (schmunzelt). 

In der Schweiz ist Jolanda Neff die Nummer eins, Sie sind die Nummer zwei oder drei. Wie ist Ihr Verhältnis?
Wir haben es super gut zusammen. Seit zehn Jahren fahren wir Rennen gegeinander und miteinander. Jolanda ist eine sehr gute Freundin von mir. Wir haben auch sonst auch Kontakt, nicht nur bei den Rennen. Wir sind keine Konkurrentinnen, sondern Freundinnen. Klar, in den Wettkämpfen schenken wir uns aber nichts.

Es gab da im September beim Swiss Bike Cup in Lugano die Situation, als Sie angehalten haben, nachdem Sie sahen, dass Jolanda Neff am Streckenrand lag und damit ihre eigenen Ambitionen aufgaben. 
Ich war schon etwas weiter hinten, an fünfter, sechster Position. Ich kam die Abfahrt runter und sah sie da liegen, in einer unnatürlichen Position. Sie hat geschluchzt. Ich habe angehalten und gefragt, wie es ihr geht. Im Nachhinein hat es dramatischer ausgesehen als es war. Aber in dem Moment war klar, da muss ich anhalten. Sie sagte dann, ich soll weiter fahren, aber das spielte dann eh keine Rolle mehr. Es war das letzte Rennen in der Saison und es ging um nichts mehr. 

Ist es nicht schwierig als Konkurrentinnen Freundinnen zu sein?
Nein, eben nicht. Das ist, weil wir so lange gemeinsam unterwegs sind. Früher haben wir noch mehr direkt gegeneinander gekämpft, es hat sich noch mehr abgewechselt. Mal war Jolanda vorne, mal ich. Jetzt ist sie erfolgreicher. Wir sind oft in einem Zimmer, wenn wir mit der Nationalmannschaft unterwegs sind. Da gibt es keine Rivalität, das ist nicht gelogen.  

Dabei sind Sie beiden grundverschiedene Typen.
Das kann man schon so sagen, ja. Aber ganz ehrlich, ich bin froh, dass ich nicht so bekannt bin.. Klar, in meiner Region, im Kanton Uri, da kennt man mich schon. Aber ich kann durch Zürich oder Luzern spazieren, ohne Autogramme geben zu müssen. Auf den Events kann mich frei bewegen.
Es ist gut, dass Jolanda Schweizerin ist, das hilft mir natürlich auch. Dadurch, dass sie so berühmt ist, kann mich in Ruhe vorbereiten. Es stört mich nicht, dass sie mehr Aufmerksamkeit bekommt. Sicher, wenn es um Sponsoren geht, dann wäre ich auch gerne etwas berühmter. Aber dann muss ich halt schneller Rad fahren (lacht).

Das Jahr 2019 hat begonnen. Was soll für Sie draus werden?
Ich hoffe, wieder so gut wie 2017 fahren zu können. Vor allem aber Spaß an den Rennen zu haben und Kämpfen bis zum geht-nicht-mehr. 

Viel Erfolg dabei und vielen Dank für das Gespräch!

Profile
Linda Indergand(25) stammt aus Silenen in der Schweiz. Sie  war 2011 Junioren-Weltmeisterin, zweimal Eliminator-Weltmeisterin und 2014 U23-WM-Dritte. Sie fährt seit 2015 für die MiG-Equipe von Matthias Beck, Bis 2018 unter dem Titel Focus XC, seit diesem Jahr unter der Flagge der tschechischen Bike-Marke Superior. Ihre fünf neuen Teamkolleginnen und –Kollegen sind Fabian Giger (SUI), Martin Gluth (GER), Felicitas Geiger (GER), Karla Stepanova (CZE) und Jan Vastl (CZE). Das Team gibt in kompletter Besetzung Ende Februar seinen Saisoneinstand beim Cyprus Sunshine Cup auf Zypern. 

Copyright: 2018 Bikin’Cyprus

Foto: Armin M.Küstenbrück/ EGO Promotion

Entretien avec Linda Indergand, ex-championne du monde des éliminateurs :
Je ne te laisserai pas me stresser.

L’équipe nouvellement formée Team Superior XC participera à la 24ème édition de la course par étapes Afxentia de la Cyprus Sunshine Cup. La Suisse Linda Indergand est une cavalière de classe mondiale et est la seule survivante de l’équipe précédente. Dans l’interview, elle explique pourquoi elle y est restée, pourquoi l’Afxentia est un défi pour elle et donne un aperçu intéressant de sa relation avec Jolanda Neff, vainqueur de la Coupe du Monde.

Linda Indergand, Focus XC est devenue Superior XC. Tout reste pareil pour vous et pourtant tout est différent en 2019.
Oui, c’est ainsi qu’on pourrait le décrire (rires). C’est déjà quelque chose de nouveau, la moto et toute l’équipe ont changé. J’ai hâte d’y être aussi. Je connais Matthias (Beck, chef d’équipe), Fabian (Haug) et les physios. Je peux me rabattre sur des méthodes éprouvées, mais certaines choses ont changé.

Vous êtes le seul pilote de l’équipe précédente. Qu’est-ce qui vous a fait rester ?
Matthias et Fabian y jouent un rôle majeur. Je suis très bon avec eux. Fabi travaille passionnément sur les motos et j’aime Matthias avec ses idées et sa philosophie. Il était clair alors que je resterais quand ils auraient trouvé une bonne solution.

Tu veux dire après que Focus ait pris sa retraite. L’équipe est agitée depuis plus d’un an. Cela vous a-t-il affecté ?
Ce n’est pas pour moi la raison pour laquelle il n’a pas fonctionné comme d’habitude en 2018. Bien sûr, j’ai beaucoup entendu, mais pas tout. Mais je ne peux pas blâmer mes résultats pour ça.

Qu’est-ce qu’on fait maintenant ? Est-ce que tout se passe de nouveau dans des eaux plus calmes ?
L’ambiance est au rendez-vous, les cinq nouveaux pilotes sont tous très sympathiques. J’ai hâte d’y être.

En 2018, vous n’étiez que deux fois dans le top 10 de la Coupe du Monde de Cross Country, un an avant d’être cinq fois dans le top 10 et cinq au total. Est-ce la référence pour 2019 ?
C’est clair que je veux être un peu plus en avance et c’est moi qui suis dans l’équipe et qui dois aussi m’assurer d’obtenir les meilleurs résultats. Mais je pense aussi que Karla (Stepanova) peut rouler vite et ne me donne pas la pression énorme. Nous voulons certainement apporter quelque chose pour les sponsors et je sais que je peux rouler vite.

De votre point de vue, pourquoi cela n’a-t-il pas fonctionné de cette façon en 2018 ?
Difficile à dire, je ne sais pas exactement. Peut-être que l’accent était plus gaspillé que je ne voulais l’admettre. Quoi qu’il en soit, c’était le ver à l’intérieur et pas toujours la chance de course de mon côté. Il ne manquait pas grand-chose, avec plus de chance, il en aurait sorti plus.

Les paramètres objectifs, les tests, ils étaient bons ?
Même à l’automne 2017 que l’année précédente, un peu pire au printemps. Dans les courses de préparation, tout s’est bien passé, à la Coupe du Monde à Stellenbosch (9ème) et à Albstadt, tout s’est bien passé, avec une troisième place en piste courte et une sixième place en cross country. Plus de Nove Mesto une semaine plus tard. J’en ai peut-être trop fait, mais comme c’était si mauvais (21.) ce ne l’était pas.

Avez-vous pris des conséquences et changé quelque chose pour 2019 ? Ou vous voulez changer quoi ?
J’ai déjà fait quelques changements dans la formation. Je me suis aussi entraîné de façon polysportive l’an dernier, mais cet hiver, je fais plus de séances de course à pied et je mets en place d’autres stimuli d’entraînement. En gros, c’est comme ça : on ne peut pas doubler, il faut tordre les petites choses.

Tu sais si ça marche déjà ?
Très bien pour l’instant, oui. Je me sens plus en forme que l’an dernier à cette époque et j’ai hâte aux premières courses. Mais c’est toujours difficile de comparer…jusqu’à ce qu’ils aient un dossard sur leur moto à la Cyprus Sunshine Cup à Chypre.

Quel est le rôle de la course par étapes d’Afxentia à cet égard ?
C’est drôle – ou pas vraiment : jusqu’à présent, j’y ai toujours mal roulé, du moins par rapport au reste de l’année. C’est juste quelque chose de différent, parce que deux étapes sont plus comme des marathons et une heure de montée en un seul morceau, ce n’est pas très bon pour moi. Mais l’Afxentia est important pour entrer en mode course. Nous sommes là avec l’équipe Superior XC. Nous pouvons aussi nous mettre à l’écoute du mécanicien. Je ne te laisserai pas me stresser si les choses ne vont pas si bien. Jusqu’à la première Coupe du Monde en mai à Albstadt, il y a encore assez de temps pour corriger la situation.

Est-ce que vous effectuez les derniers réglages finaux sur la moto ?
C’est déjà bien réglé, mais il est clair que la pression d’air et la fourche ne peuvent être réglées que dans des conditions de course correctes.

Comment trouvez-vous Chypre en général ?
Je l’aime beaucoup. C’est généralement agréable et chaud. Les sentiers que nous parcourons sont aussi amusants et sur l’ascension, vous apprenez à vous battre. La circulation à gauche me donne parfois du fil à retordre (sourires).

En Suisse, Jolanda Neff est numéro un, vous êtes numéro deux ou trois. Quelle est votre relation ?
On l’a super bien ensemble. Cela fait dix ans qu’on court ensemble et entre nous. Jolanda est une très bonne amie à moi. Nous avons aussi des contacts dans d’autres domaines, pas seulement lors des courses. Nous ne sommes pas des concurrents, nous sommes des amis. Bien sûr, mais on ne se donne rien dans les compétitions.

Il y a eu une situation à la Swiss Bike Cup à Lugano en septembre, quand on s’est arrêté après avoir vu Jolanda Neff couchée sur le bord de la piste et abandonner ses propres ambitions.
J’étais un peu plus en arrière, en cinquième, sixième position. Je suis descendu dans la descente et je l’ai vue allongée là, dans une position non naturelle. Elle a sangloté. Je me suis arrêté et j’ai demandé comment elle allait. Rétrospectivement, il semblait plus dramatique qu’il ne l’était. Mais à ce moment-là, il était clair que je devais arrêter. Elle m’a dit de continuer à conduire, mais ça n’avait pas d’importance. C’était la dernière course de la saison et il ne s’agissait plus de rien.

N’est-il pas difficile d’être amis en tant que concurrents ?
Non, ça ne l’est pas. C’est parce que nous voyageons ensemble depuis si longtemps. Dans le passé, nous nous sommes battus plus directement les uns contre les autres, il y avait encore plus d’alternance. Une fois Jolanda était devant, une autre fois j’étais devant. Maintenant, elle a plus de succès. Nous sommes souvent dans la même pièce quand nous sommes avec l’équipe nationale. Il n’y a pas de rivalité, ce n’est pas mentir.

Mais vous êtes deux types fondamentalement différents?
On peut dire ça, oui. Mais honnêtement, je suis content de ne pas être aussi connu. Bien sûr, dans ma région, dans le canton d’Uri, on me connaît déjà. Mais je peux traverser Zurich ou Lucerne sans avoir à signer d’autographes. Lors des événements, je peux me déplacer librement.
C’est bien que Jolanda soit suisse, ce qui m’aide bien sûr aussi. Elle est si célèbre qu’elle peut me préparer en paix. Ça ne me dérange pas qu’elle ait plus d’attention. Bien sûr, quand il s’agit de sponsors, j’aimerais être un peu plus célèbre. Mais ensuite, je dois rouler plus vite (rires).

L’année 2019 a commencé. Qu’est-ce que tu veux que ce soit ?
J’espère pouvoir rouler aussi bien qu’en 2017. Mais surtout pour s’amuser aux courses et se battre jusqu’au bout.

Bonne chance et merci beaucoup pour cette interview !

profils
Linda Indergand(25) vient de Silenenen en Suisse. Elle a été championne du monde junior 2011, deux fois championne du monde Eliminator et championne du monde U23 2014. Elle fait partie de l’équipe MiG de Matthias Beck depuis 2015, jusqu’en 2018 sous le titre Focus XC, et depuis cette année sous le drapeau de la marque tchèque Superior. Ses cinq nouveaux coéquipiers sont Fabian Giger (SUI), Martin Gluth (GER), Felicitas Geiger (GER), Karla Stepanova (CZE) et Jan Vastl (CZE). L’équipe au complet fera ses débuts en saison à la Cyprus Sunshine Cup à Chypre à la fin du mois de février.

Copyright: 2018 Bikin’Cyprus

Photo: Armin M. Küstenbrück/ EGO Promotion