Kevin Pauwels hangt over twee weken definitief de fiets aan de haak

Kevin Pauwels hangt over twee weken definitief de fiets aan de haak

De kogel is door de kerk: Kevin Pauwels rijdt op 24 februari 2019 in Oostmalle zijn laatste wedstrijd als profrenner. Die beslissing nam hij zondagavond na Hoogstraten. “Ik won nog twee mooie crossen. Maar er waren te weinig goeie prestaties om alles op te blijven brengen.”

Het was na een zeventiende plek in de cross van Hoogstraten dat Kevin Pauwels (34) tijdens een lang gesprek met Jurgen Mettepenningen, manager bij Marlux – Bingoal, definitief de knoop doorhakte: er komt geen vervolg aan zijn profcarrière. “Een belangrijke beslissing, ja. Maar nam ik ze nu niet, dan was het volgend jaar waarschijnlijk wel. Want ik kan niet meer de prestaties leveren zoals ik het wil. Door mijn rug. En ook door mijn leeftijd. In het begin van de wedstrijden geraak ik steeds minder snel op gang.”

En dus werden de verplichtingen die bij een bestaan als profwielrenner komen kijken, er te veel aan. “Ik kan het allemaal nog moeilijk opbrengen. De trainingen, maar ook de wedstrijden. Die zijn plezant als het goed gaat, maar niet als je rondrijdt zoals ik gisteren deed. Ik won wel nog in Hasselt en in Zonnebeke. Dit was dus niet het jaar te veel. Maar misschien zou volgende winter dat wel geworden zijn. Nu al waren er naast die twee zeges te weinig andere goeie prestaties.”

Resten nog twee weekends om zich te tonen. “Ik weet niet of het emotioneel wordt. Ik had bij het begin van het seizoen al in mijn achterhoofd dat dit misschien mijn laatste seizoen zou zijn. Ik probeer er nog twee weekends het beste van te maken. Voor mezelf. En voor mijn fans, die nog altijd met velen naar de cross komen, ook al gaat het minder. En ook voor de ploeg. Ik rij al heel lang bij Jurgen. En ik heb het hier altijd heel goed gehad.”

Dankbaarheid

Als je teammanager Jurgen Mettepenningen naar één gevoel vraagt bij dit afscheid, dan weet hij dat meteen: “Dankbaarheid. Kevin heeft heel erg veel voor onze ploeg betekend. Hij heeft ons op de kaart gezet door week na week zeges en podiumplaatsen te pakken. Ik plaats hem heel hoog op de ranglijst van de beste crossers aller tijden. Veel zijn er niet, die zoveel crossen hebben gewonnen, zoveel klassiekers, op verschillende omlopen.”

Die dankbaarheid binnen onze rangen van Marlux – Bingoal zal ook de komende weken nog blijken. Kevin heeft trouwens ook een aanbod op zak om met een andere rol binnen de ploeg te blijven. “Ik heb hem een functie aangeboden als mecanicien naast Bart Risbourg in onze ‘service course’. Maar Kevin heeft duidelijk aangegeven dat hij eerst tijd voor zichzelf wil nemen. Hij begint met de bouw van een huis, en wil eerst daarin zijn tijd en energie stoppen.”

De beslissing om een punt achter zijn carrière te plaatsen, nam Kevin in overleg met onze manager. “Het ging daarbij niet zozeer om het budget dat ik nog had voor een vervolg van zijn loopbaan. Dat was bijkomstig. Hoofdvraag was of Kevin alle inspanningen nog kon opbrengen. En daarbij klonk het na Hoogstraten duidelijk van niet. Kevin beseft dat het met winst in Hasselt en Zonnebeke een mooi moment is om af te zwaaien en het seizoen te veel uit te sluiten.”

Bijzonder rijk palmares

Met het nakend wielerpensioen komt er een eind aan de carrière van een figuur die de voorbije vijftien jaar een belangrijke impact heeft gehad op het veldrijden. Kevin liet liever zijn pedalen spreken dan zijn tong, en dat deed hij ook: winst in zo goed als iedere klassieker die op de kalender staat, een lange periode op 1 in de internationale UCI-ranglijst, dubbele eindwinst in de Wereldbeker, twee wereldtitels bij de jeugd …

Zelf pikt hij er 2011-2012 uit als het wonderseizoen waaraan hij de beste herinneringen overhoudt. Hij was toen goed voor winst in de eindklassementen van zowel de Wereldbeker (en vier manches) plus de toenmalige GvA Trofee (en drie manches). Er is maar één kleine smet op zijn palmares: “Dat ik als prof nooit een WK of een BK heb kunnen winnen in de cross. Dat vind ik jammer.”

De lijst klassiekers die hij wél won, die is dus heel lang. Een selectie: Overijse, Zolder (2x), Tabor (2x), Igorre, Hoogerheide, Koppenberg, Ronse, Namen (2x), Baal, Zonhoven, Ruddervoorde, Pontchâteau, Lille, … Daarnaast kroonde hij zich ook tweemaal tot Belgisch kampioen in het mountainbiken en stak hij een tiental wegwedstrijden op zak. Een zelden gezien palmares in het moderne veldrijden.

Bron: PM

Foto: Bart Knops