Kristien Nelen deed een Freeride Clinic en reed de marathon Auchouffe

Kristien Nelen deed een Freeride Clinic en reed de marathon Auchouffe

Omwille van werkverplichtingen (moederdag in Antwerpen) kon ik niet mee met het team naar de Wereldbeker in Tsjechie, ik heb me dan maar op andere manieren geamuseerd en dat is best gelukt!

Zaterdag deed ik mee aan de Freeride Clinic van MTBclinics-man Kris Hertsens. Onder begeleiding van Master of the arts Nico Vink reden we de uitdagende trails van Malmedy Bikepark, met fully huurbikes en full-face helmen, de hele reutemeteut! We begonnen op de 4X, echt leuk die kombochten en tafels, we leerden ook een stuk “pump-track” (korte opeenvolgende bultjes, wasbord) snel nemen. Het moeilijkste was nog de sleeplift, dit leverde ook wel grappige situaties op.

De downhill/freeride track lag er glibberig bij wat al meteen zorgde voor een aantal valpartijen (waaronder mezelf) maar de sfeer zat er wel in, zodanig zelfs dat iedereen (behalve mezelf dit keer;) een hoge drop sprong. De voorafgaande valpartij en het onwennige gevoel op de bike deden me wijselijk besluiten dit aan me voorbij te laten gaan, ik had er geen goed gevoel bij. We reden de track een aantal keer en met de tips van Nico ging dat steeds beter en sneller. Toen we in een treintje nog n keer gingen om de juiste lijnen te rijden, moest ik remmen voor mijn voorganger en ging voor een tweede keer onderuit waarbij mijn bovenbeen hard tegen het zadel knalde. Ik moest even bekomen, mijn bilspier voelde aan alsof er een blok beton was opgevallen! Direct verder rijden en in beweging blijven dacht ik.

In de namiddag leerden we springen en het fermste: een “gap” (sprong over een gat), die lukte wel en meteen steeg het zelfvertrouwen terug. Zodanig zelfs dat ik er opeens niet genoeg van kon krijgen :).

Een leerrijke en plezante dag. Een fotoverslag komt ook in volgend nummer van O2Bikers.

Van Malmedy reden we naar Houffalize, waar onze gastvrouw Christel Dislaire ons al opwachtte. Na het lekkere eten op tijd het bed in want ’s morgens vroeg op om de 60km marathon van Achouffe te rijden. Als dat nog ging want die gekneusde bilspier speelde nu serieus op, zodanig zelfs dat ik geen trappen kon doen. Gelukkig had ik zalf bij en Christel gaf me nog een pijnstiller.

’s Morgens was dat been superstijf natuurlijk, ik had mijn twijfels om te starten. Even gaan losrijden en testen wat er ging en dan een telefoontje naar mijn kiné om de beslissing te nemen. Ik ging toch starten maar dan als training, meer zou er toch niet inzitten en naar huis rijden vond ik dan weer jammer voor Rob die mee was gegaan.

Ik moest wel rustig starten want rechtstaan op de pedalen ging al niet…De eerste 2u vielen nog mee maar daarna werd de pijn erger en doordat ik meer met het ander been trapte begon ik daar ook al pijn te krijgen! Net als mijn rug, door het scheef gaan zitten en compenseren. Ik dacht aan afdraaien naar de 45km maar toen ik hoorde dat ik 2e lag wou ik doorzetten. Maar het ging van kwaad naar erger en de vele modder die regelmatig chainsuck veroorzaakte deed er mentaal nog een schepje bovenop. Dikwijls blokkeerde de ketting net op een steil klimmetje en moest ik de rest te voet doen. Na 3u reed ik echt als een toerist en dat was vragen om ingehaald te worden, wat op 10km van de streep dan ook gebeurde door Sara Mertens. Zo werd ik 3e maar daar was ik wel content mee, Sabine Bombaert won.

Bij de Nieuwelingen haalde ons team zelfs de overwinning binnen met Quentin Stepien!

16/08/2011 | Erikbr