Kristien Nelen derde in downhill Vielsalm

Kristien Nelen derde in downhill Vielsalm

Kristien Nelen nam deel aan de downhill van Vielsalm en vertelt er alles over voor ons.

Zaterdag afgezakt naar Vielsalm, in de gietende regen. Dat beloofde, had er niet veel zin meer in. ’s Namiddag werd het iets beter, regelmatig een bui ipv aanhoudende regen.

We konden tot 18u trainen, ik kende het parcours van vorig jaar maar het zou een klein beetje anders zijn. Nog grove modderbanden gelegd, die tubeless Schwalbes zijn de enigen die ik er zonder hulp op krijg, top! Vooraan voor de Dirty Dan gekozen, eerste maal dat ik ermee ging rijden. De Magic Mary die ik vooraan had verhuisde naar achter. De ideale combinatie om de modder te trotseren.
Met de camions naar boven (wat een luxe ) en de eerste run veel gestopt en de moeilijke punten bekeken. Het liep niet lekker maar mijn vertrouwen steeg en daar hadden de goeie banden een bijdrage aan! Die Dirty Dan is een zalige voorband. De 2e run ging al vlotter en bij de 3e en 4e run had ik er zowaar plezier in ondanks de modderpartij. Niet één keer gevallen! Er was wel één punt waar ik altijd sukkelde: een opwaartse haakse bocht die halfweg steil naar beneden ging en bezaaid lag met stenen. Wat ik ook probeerde, het lukte maar niet, maar ik was niet de enige. Ik zag dat de andere dames veel moeite hadden met het gladde parcours. Bij mij ging het goed en ik amuseerde me rot, ik hoopte zelfs dat het zondag ook zo’n slecht weer was!
Spijtig genoeg (durf het bijna niet te zeggen) was het zondag beter en alles begon te drogen. We hadden nog een uurtje training waarmee ik 2 runs kon doen. De 2e keer schoof ik weg na een bocht, te ver naar buiten en van het paadje af… Mentaal een deuk maar wist dat het klein foutje was en zag het verder wel zitten. Alleen was ik denk nu meer in het nadeel op een sneller parcours, niet te vergeten dat ik met een endurobike reed (minder veerweg).
De kwalificatie was dramatischer: zeer snel en maximaal begonnen, aan de moeilijke bocht “alles of niks” gespeeld maar zwaar gecrashd… Gesukkeld met het gedraaide stuur, te snel terug willen vertrekken en daarmee paar meter verder weer in de fout. Dan terug de flow proberen te zoeken maar een teleurstellende tijd van 3′.09″. 
In de finale had ik op zeker gespeeld aan de moeilijke bocht door uit te klikken en met de voeten te peddelen… Tijdverlies maar zo was ik gevrijwaard van een valpartij met nog meer tijdverlies. Verder goed afgewerkt buiten 2 bochten die ik te scherp aansneed. Met 2’51” een hele verbetering, al denk ik dat 2.45 wel mogelijk was, was dit goed voor een 3e plaats bij de dames! Ongelofelijk! Ik hield een Britse 6sec achter mij. Teamgenote Roos Op de Beeck werd knap 2e.
Net als vorig jaar telde deze wedstrijd ook als BK. Ik werd afgeroepen en nam plaats op het 2e schavotje maar men zei dat ik gewonnen had?? Ik begreep er niks van! Bleek dat Roos niet meetelde omdat zij nog junior is (18 jaar)? Dus ik was kampioen bij de Elites. Oke maar waarom kreeg zij dan geen junior-podium? Onbegrijpelijk… Wat een feest moest worden voor ons team werd een harde domper, ook voor mij. Ik gunde Roos de titel, als volbloed downhillster en groot talent verdiende ze dit. Dit was niet eerlijk…
Tranen en tuiten, zelfs mijn medaille kon haar niet troosten. Heel erg, gingen we niet dames promoten? Downhill promoten? De jeugd is de toekomst, ook bij dames! Ik hoop dat hier snel verandering in komt zodat ze volgend jaar wél recht heeft op haar trui.
Kristien