Kristien Nelen derde in enduro van Giromagny

Kristien Nelen derde in enduro van Giromagny

ava

Kristien Nelen reed in Langdorp wel nog eens een cross-country. Maar haar grote passie ligt nu toch in de enduro. Zo reed ze  de enduro van Giromagny in de Franse Vogezen en ze werd er derde. Ze hield er een gezwollen enkel aan over. Maar dat euvel hoopt ze over twee weken op het BK overwonnen te hebben.

Na het hele Verdun-avontuur (waar ik als enige dame won na 6u wedstrijd) laat in bed en 6u later weer op… Daar aangekomen miserie want ik stond niet op de startlijst, uiteindelijk was het gelukkig goedgekomen en nog stressen om op tijd klaar te zijn voor de start.

Een lange klim naar de 1e special zorgde voor een degelijke opwarming. Ik probeerde de beentjes van gisteren wat soepel te krijgen. Aantal toppers aan de start met Hassenfratz, Pugin, Motsch die ook nog eens van de streek zijn. Doel was een 3e plek maar top 5 zou al mooi zijn, zeker na de wedstrijd van gisteren. Ik begon behouden om te zien wat voor ondergrond het was, soort parcours en het technisch niveau.

De 1e special was al redelijk technisch maar bleek nadien nog maar een opwarmertje. Manmanman wat een trails! Veel aangelegde drops, stenen en wortels. Ondertussen werd het weer bloedheet en het was afzien op de steile klimmen tussendoor. Regelmatig moesten we te voet verder, het was slopend. Voordeel was nu dat de specials bijna enkel bergaf waren dus weinig fysiek.

Een paar keer werd het eventjes “heel heet” tijdens de special: bijna het stuur tegen een boompje, een bocht die ik maar net haalde, een drop die net goed afliep, …. En telkens je over de finish kwam was er dat “waauw” gevoel, top! In het begin liep het niet zo maar ik kwam steeds beter in de “flow”.

De eerste specials moesten we al hard fietsen om nog op tijd aan de start van de volgende te staan, er vielen hoe langer hoe meer nummers weg die niet meer op tijd waren. Gelukkig hadden we na de bevoorrading wat meer speling want de hitte begon zijn tol te eisen. Slechts 5 specials maar na de 3e stonden er al overal renners langs de kant met krampen. Ook de bekende downhillster Floriane Pugin gaf op. Mijn Cliffbar gels en bars deden hun werk en de conditie zit blijkbaar ook wel goed!

Bij de 4e special werd ons meegedeeld dat er een serieus gevaarlijk stuk in zat over stenen maar dat het goed aangegeven stond. Ik was me al druk aan het maken… Toen ik daar aan kwam heb ik me uit de slag getrokken, er stond beneden nog een boom in de weg maar het liep goed af. Trots! a Op een stuk met grote losse stenen geraakte ik van mijn lijn en ging alle kanten op, ik kon nog net m’n voet uit steken om op het pad te blijven maar bezeerde hierbij mijn enkel. Ik kon nog wel verder.

Na weeral een dikke 6u (voor slechts 5 specials!) rolden we binnen. Blijkbaar deed er nog een Belgische mee, Liesbeth Hessens. Mij niet zo bekend want ze woont in Zwitserland. Wel bekend in het marathon wereldje, won ondermeer de Australische Crocodile Trophy en de Iron Bike. Ik had er al verhalen over gehoord: geen gewone madam! a Toen ze heel serieus zei “ik denk dat die met die krullen (Hassenfratz) zal winnen want die reed toch wel wat van mij weg” wist ik al dat ze goed was. Wie Claire Hassenfratz in het vizier kan houden is echt wel top! Motsch (21e in de WB enduro Canada) was ten val gekomen dus kon het wel eens spannend worden.

Het werd een 3e plek waar ik heel tevreden mee kon zijn, op slechts 1 minuut van Liesbeth. Zij werd knap 2e in haar eerste enduro! De locale topper Motsch eindigde amper 20sec achter mij.

Momenteel is de enkel wel dik en pijnlijk….hopelijk komt het in orde tegen Amay en zeker voor het BK binnen 2 weken…