Kristien Nelen over haar BK in Koksijde

Kristien Nelen over haar BK in Koksijde

Kristien Nelen nam deel aan het BK veldrijden in Koksijde. Ze werd er 21 ste. En zoals gewoonlijk vertelt ze er heel enthousiast over.

Na de snelle cross in Bonheiden was het nu zandklieven in Koksijde. Huijbergen was hiervoor een betere voorbereiding geweest,  maar deze was mij jammer genoeg ontgaan en uiteindelijk te laat om nog in te schrijven.

Zaterdag al daar voor een eerste verkenning, amai zware kost! Nergens recuperatie (tenzij je even losfietst op de aankomststrook. Ik heb er denk 4 of 5 jaar geleden een wereldbeker mogen rijden, jaja, toen was ik nog goed (en jong) en het niveau nog niet zo hoog haha! Buiten enkele stukjes herkende ik er niet veel van. Dit leek in ieder geval veel zwaarder! Het is niet mijn ding maar het heeft zo z’n charme ;). Ik heb ook niet die speciale zandtubes maar ik betwijfel of dat de investering waard is, dan moet je ook weer een extra wielset hebben.

Zondagmorgen nog eens een rondje en ik had de indruk dat het beter berijdbaar lag, het had wat gevroren. Er waren stukken bij waar ik nu (langer) kon fietsen, dat gaf alvast een goed gevoel! 

Ik stond op de laatste rij maar had een goeie start, de eerste bocht ook goed doorgekomen maar dan precies niet volle bak kunnen doortrekken naar de volgende bocht. Die bocht ternauwernood overleefd door binnendoor te steken. Op naar die verdomde steile duin. Er goed aan begonnen maar hier en daar werd ik voorbijgegaan en wat gehinderd, paar wielen in m’n nek of tegen mijn hoofd. Zo gaat dat dan. Bovenaan compleet afgesneden adem en dan proberen heelhuids beneden te geraken, min of meer gelukt, de bocht compleet gemist maar geen plek verloren alleen maar meters… Mijn ademhaling bleef abnormaal, ik kon er maar geen ritme in krijgen en er begonnen ook allemaal slijmen los te komen, smakelijk! Ik reed rond de 17e plek maar moest wat temporiseren om mijn tweede adem te vinden. Kiona Crabbé reed mij gewoon voorbij in de lange zandstrook die ik liep. Op training kon ik hier ook wel stukken rijden maar nu was het gewoon lopen om te vermijden dat je vastreed. Ik probeerde haar te volgen maar aan de bocht won ze wat meters en ik zag ze niet meer terug. Daarna kwamen ook nog Tinne Vermeiren en haar ploeggenote (Jana of Tess?) van “Kleur-Op-Maat” voorbij, we reden even samen. Tinne viel stil en ik ging haar voorbij maar later kwam ze mij terug voorbij. In een laatste afdaling maakte ze fouten waardoor ik haar met volle snelheid ging rammen in een flauwe bocht, ik moest remmen en stond zo goed als stil waardoor ik het volgende bergje niet op geraakte en weg was Tinne… Ik probeerde nog terug te komen maar dat was onbegonnen werk. 

Zo eindigde ik 21e op 34 dames elite+beloften+juniors (beetje raar en oneerlijk zo alles door elkaar), niet goed maar ook niet slecht tussen dat jong geweld. Ik vond dat het lopen beter ging dan de andere zandcrossen, maar ik was gewoon niet top, heb al wel met een beter gevoel rondgereden. Ik weet niet hoe dit komt. In november had ik een goeie periode maar dan ziek geweest en “dit en dat” en komt het er precies toch niet meer uit…

Hoe dan ook was het plezant en hiermee sluit ik mijn cross-seizoen al af en ga ik mij focussen op het mountainbike seizoen dat start in maart/april. Al zal ik in Lille en Oostmalle normaal nog meedoen.

Foto: Bart Knops