Kristien Nelen over haar enduro in Kluisbergen

Kristien Nelen over haar enduro in Kluisbergen

 

Kristien Nelen reed in Kluisbergen haar laatste endurowedstrijd van het seizoen en ze werd er tweede. Ze vertelt zoals altijd haar enthousiaste verhaal.

Na 3 weken “enduroloosheid”, nog deze finale van de Easyphone Cup. Jammer dat die zo laat valt. Die 3 weken dan maar opgevuld met een city race (2e), XC mountainbike (1e dame) en een vette 10km obstakelrun (1e). Zaterdag toch even terug de Lapierre Spicy enduro op om het goeie gevoel te zoeken na die lange periode.

Zondag dan de laatste manche in Kluisbergen, het mooie Kluisbos. Met een klein hartje ernaartoe omdat het zo’n “nakomertje” is en omdat ik hier vorig jaar ook geen goed gevoel had ondanks de leuke trails. Nu lag het dan nog eens glad en dat met die Vlaamse klei…

De eerste special ging wel goed, alleen werd ik verrast door de steile klim. Bij het nemen van een drop ging m’n vering compleet in met een knal als gevolg. Daardoor wat uit het lood geslagen, vering bijgepompt.

De 2e tot 5e special verliepen ook wel vlot, sommige bochten had ik misschien anders moeten aansnijden of sneller moeten nemen. Ik bleef zeer ingehouden rijden, voel me nooit zeker op gladde ondergrond.

De 6e special was de moeilijkste en daar ging ik compleet de mist in. Eerst zag ik te laat dat we linksaf moesten, bocht bijna gemist en daardoor geraakte ik een eerste steile knik niet op. Te voet en uit mijn ritme, de volgende steile knik bergaf gaapte er een groot gat, ik twijfelde en nam de verkeerde kant. Kwam daardoor verkeerd uit om het volgende knikje weer op te geraken. Weer te voet… Zo sukkelde ik heel dat stuk. Dan volle gas aanzetten voor een supersteil klimmetje leemgrond, ik kon niet genoeg snelheid maken door de zompige grasstrook. Linkse kant genomen maar er halfweg af moeten springen omdat ik het niet haalde. Naar boven willen lopen maar door de gladde leem in combinatie met gladde zool bleef ik ter plaatse schuiven en viel ik telkens. Moet een grappig zicht geweest zijn! Ondertussen was de Duitse daar ook, zij nam rechts en leek makkelijk omhoog te lopen en ging me voorbij. Pas nadat er iemand mij naar boven trok kon ik verder. Een rampzalige run dus die me zeker 30 seconden en meteen ook mijn 1e plaats kostte.

Gefrustreerd en ontmoedigd de 7e special nog tot een goed einde gebracht. Het stomste was nog dat ik vorig jaar met dezelfde schoenen daar ook lang sukkelde en uit frustratie besloot om een 2e paar te kopen met groffe zool. Daar helemaal niet meer aan gedacht en dus weer met de verkeerde schoenen op pad… :/ Eigen fout zekers? Domdom…

Ik werd 2e, teammaatje en downhillster Roos werd knap 3e op slechts 7 seconden van mij! Ik denk dat ik haar schema’s wat minder goed ga maken a. Trots op mijn poulain!

Dan was er nog een podium voor het klassement, ook daar was ik 2e (ik miste 1 wedstrijd). Weer geen goeie dag in Kluisbergen (mijn zwart beest?) maar toch met 2 prijzen naar huis, tof!

Ik had nog een jongen van onze MTBschool meegenomen, die wou eens graag enduro proberen en hij  heeft er zeker talent voor! Met een gewone XC-fiets en smalle zomerbandjes werd hij 18e van de 26 bij de jeugd. Blij dat ik mijn passie kan doorgeven!

Binnenkort volgt een seizoensoverzicht en de vooruitzichten voor volgend seizoen…

Kristien