Kristien Nelen over haar Flanderscup in Kessel

Kristien Nelen over haar Flanderscup in Kessel

ava

Kristien Nelen wisselt dit seizoen af met enduro-en cross-countrywedstrijden. Zo was ze afgelopen zondag aan de slag in de Flanderscup in Kessel. Ze vertelt over haar wedstrijd. Vandaag vertrekt ze naar Zwitserland voor een endurowedstrijd in ‘Trek Bike Attack’.

Afgelopen zondag deed ik nog eens mee in Kessel. Was al paar jaar geleden dat ik hier was. Het snelle en saaie parcours kon me niet bekoren en daarom bleef ik er weg. Maar nu dus alle vooroordelen aan de kant, ik had er best zin in!

Blijkbaar was het parcours na al die jaren ook veranderd. Het was veel leuker en afwisselender, al zal het altijd snel blijven.
Ik had een superstart (tegenwoordig gaat dit erg goed!) en na het korte aanloopje vloog ik als 3e door de bocht. Het rechte stuk hierna moest ik een gaatje laten op Sanne Cant en Petra Mermans en zo doken we de smalle bospaadjes in. De afstand bleef hetzelfde tot we -“zot-gezig-zagd”- het bosje verlieten en op een lang recht stuk kwamen. Ineens werd het gat groter, erger nog, er kwamen 3 rensters voorbij gesjeesd: Sara Mertens, Nele Van Maldegem en Ilse Vandekinderen! Er viel een gaatje maar dat reed ik in één ruk dicht op een klimmetje op het fort.
Op de steile zandklim stapte Ilse plots af waardoor ik ten val kom en weer ben ik op achtervolgen aangewezen. Even snel heb ik het weer dichtgereden en ga er nu op en over. Echter op een van de laatste klimmetjes beland ik met mijn voorwiel in een put en ga alzo het lint in. Ik sta te voet en hierdoor kan Inne Bertels passeren. Dit gat krijg ik niet meer dicht, ook al doordat zij sterk is op de lange rechte stukken. Mentaal krijg ik even een dipje, alles leek tegen te zitten. In de 2e ronde gaat er dan ook nog eens mijn ketting af aan een klimmetje. Ik lijk op een eiland te koersen: niemand voor me, niemand achter me.
De 2 laatste rondes krijg ik precies terug “Grinta” (vechtlust). Ik weet niet of het hierdoor kwam, of doordat Inne terug stilviel, maar ineens zie ik haar rijden en heb in geen tijd het gat gedicht. De laatste ronde ga ik haar voorbij op een klimmetje in het fort, ik zie in de lussen dat er een gaatje is en denk misschien te snel dat ik van haar vanaf ben. Na het Fortgedeelte volgt er weer een lang vlak stuk en dan duik ik een bosje in. Bij het weer uitgaan ervan, richting finish, merk ik dat Inne plots terug in mijn wiel zit! Ik moet alle zeilen bijzetten, het wordt één lange sprint. Spannend en uitputtend, tot aan krampen toe.
Ik haal het net met een wiel of fietslengte, ik had gelukkig nog wat kracht over. Sanne Cant verloor haar eerste plek aan Petra Mermans door een lekke band waardoor ik nog vierde word.
Ik ben tevreden over mijn prestatie op dit soort parcours en hou er een goed gevoel aan over doordat ik nog iemand klop in de sprint.
Donderdag vertrek ik met het enduroteam naar Zwitserland voor de “Trek Bike Attack”. Zaterdag kwalificatie (downhill tijdrit) en zondag de hoofdwedstrijd met een massastart (800 man) vanop +2000m en dan om’t er snelste beneden zijn. Voor mij een heel nieuwe ervaring op endurogebied.