Kristien Nelen over haar Scheldecross

Kristien Nelen over haar Scheldecross

Kristien Nelen nam zaterdag deel aan de Scheldecross en vertelt graag haar koersverhaal voor ons.

Het was wel duidelijk dat er iets aan de hand was in Essen, maandag ging het echt niet meer en heb ik 3 dagen ziek thuis gezeten. Heb een week uitgeziekt en het was blijkbaar nodig… Zaterdag gelukkig aan de start in de Scheldecross, ergens achteraan van de 52-koppige groep.

Een goeie start met het nodige ellebogenwerk op de gladde bergjes in het parkje, deze keer liet ik me niet doen! Daarna gestaag kunnen opschuiven van een 40e plek bij de eerste passage aan de materiaalpost naar een 32e plek halfweg koers. 

Het liep terug lekker, vooral de enkele technische stukjes gingen super en gaven me veel plezier! Het lukte om naar een volgend groepje te rijden maar dat kostte veel krachten. Een voor een kon ik vier dames passeren tot ik in 2e positie achter Lise Van Wunsel (Vanomobil) kwam, de laatste tijd rijden we vaak in elkaars buurt . Op een gegeven moment slaagde ik er in om ook haar voorbij te gaan en ik dacht wel weg te kunnen rijden, ik zag echter niemand meer voor mij en miste een mikpunt. De benen begonnen te protesteren en Lise kwam terug voorbij, ik kon wel in haar wiel blijven maar na een zandstrook versnelde ze en sloeg ze een gat. Ik begreep niet waarom ze ineens zo versnelde, we reden al de hele tijd samen. Dit deed ze nog nooit in andere wedstrijden. Al snel zou het duidelijk worden… In de laatste zand-loopstrook kwam ook de Amerikaanse me terug voorbijgelopen. Iedereen van het groepje leek ineens alles op alles te zetten, mijne “frank” viel maar niet. In de laatste 100m voor de aankomst zit iedereen te sprinten en komen ook nog Kim en Aurelie van Bike-Advice me voorbij. Tegen dat ik door had wat er gebeurde moesten we stoppen, doemme! Ik dacht dat we nog wel een ronde moesten, dat was balen! Daar ging mijn mooie 27e plek!

Het is moeilijk om je wedstrijd in te delen met die 80% regel maar misschien deel ik gewoon teveel in, haha, iets wat je in het mountainbiken wel goed moet kunnen. Ik heb ook al gehad dat ik met Lise sprintte omdat we dachten dat we eruit moesten en toen moesten we nog een ronde, dus zo zie je maar… Tactiek is niet mijn sterkste punt 

Toch heel tevreden maar dan vooral over het goede gevoel dat terug was, alleen raar dat m’n benen ineens volliepen, heb ik nog nooit gehad. Misschien doordat masseur Bert Haast (BHBsports) teveel werk had waardoor ik een keer moest overslaan. Een 31e plek op 52 is zo slecht nog niet als je achteraan moet starten, voor mezelf onthoud ik lekker die 27e plek en het goede gevoel 😉

Vandaag was Bouwbedrijf Oostvogels uit Achtmaal mijn taxi, in het busje van chauffeur Ron Oostvogels kon ik lekker droog zitten en omkleden. Top! 

Kristien