Kristien Nelen tweede in enduro in Kluisbergen

Kristien Nelen tweede in enduro in Kluisbergen

Kristien Nelen reed in de winter een paar crossen als voorbereiding op het nieuwe mountainbikeseizoen. Enduro is haar nieuwe passie geworden en ze startte vorig weekend in Kluisbergen waar ze mooi tweede werd.  Ze vertelt weer enthousiast over haar wedstrijd.

‘Na een aantal crossen is het nu terug enduro-tijd! Vorig weekend strandde ik op een tweede plek bij de Duathlon in Berendrecht (3.5km lopen, 22km mountainbike, 3.5km lopen) en dit na een training van 5u de dag ervoor! Zeer tevreden dus. Om 15u vertrokken we in Kluisbergen naar de eerste special. Spannend die eerste wedstrijd, Kluisbergen is niet mijn favoriet… Ik had veel modder (klei) verwacht maar het leek goed mee te vallen. De eerste special ging vlotjes. Al stond ik te zwaar voor een onverwacht klimmetje en reed ik op het einde langs de verkeerde kant van een paaltje. Ik moest alles dichtgooien om terug op het parcours te komen. Ondanks dat had ik de snelste tijd!  Dan vertwijfeling: er hing een pijl onduidelijk en niemand wist waarheen. De man die aan de finish stond stuurde ons naar links, via de weg. Zo kwamen we na wat klimwerk bij special 2.
Een snelle start tot je plots rechts moest van een smalle drop. Dacht even dat ik bijna overkop zou gaan! Weer omhoog en dan omlaag om meteen een steile schuine verkanting omhoog te moeten nemen. Die lag glad dus ik moest alles of niks spelen om het te halen. Te traag en je gleed naar onder. Dit lukte,  maar daar lag een nog moeilijker obstakel: een nog steiler klimmetje en net zo glad. Mijn voorligster -Kristien Achten- gleed weg. Ik kon er nog juist langs, maar doordat ik moest remmen voor haar geraakte ik er net niet op. Gelukkig kon ik één voet zetten en mijn weg vervolgen. Ook hier had ik de snelste tijd.
De derde special lag vlakbij. Hier zat een serieus stuk bergop in, dat was doodgaan. Ik had pijn aan mijn longen bij het diepgaan, kon precies niet goed ademen. Na die special moest ik aan een stuk door hoesten. Dat voelde niet lekker.
De vierde en laatste special had ik pech. Ik haalde mijn voorligger in,  maar kon niet voorbij. Dan een smalle doorgang en een steile modderafdaling, beneden lagen grote blokken beton en stenen. Mijn voorligger aarzelde waardoor ik moest wachten. Beneden viel hij bij die stenen, ik moest stoppen en afstappen. Omdat het daar heel glad was ben ik blijven lopen en kon pas later weer fietsen. Op het einde lag een diepe geul, ik dacht er wel over te springen maar net op het einde twijfelde ik en in een reactie gooide ik alles dicht, sprong af en deed een “cyclocrosske”. Beetje jammer…

We rolden terug binnen en maakten ons klaar voor de nachtspecials. Dezelfde als daarstraks maar in ’t donker met licht op je helm. Net toen we terug vertrokken,  begon het te regenen, aiai… De eerste nachtspecial, misschien reed ik veel te snel, alles op de limiet. Al lijk je dan weer meer risico te nemen,  omdat je niet alles goed ziet. En hopla, weer de snelste tijd neergezet!
In plaats van dezelfde weg te nemen als daarstraks (wat eigenlijk niet de juiste verbindingsweg bleek te zijn), besloot ik nu de “officiële weg” te nemen  Daarstaks had ik bordjes gezien die verwezen naar special 2 dus dat kwam goed. Dacht ik… Toen we terug boven waren sloten we instinctief aan bij de groep die daar stond te wachten. Bij de eerste special die we tegenkwamen. 3-2-1 GO! Wow,  wat was het nu spekglad. Ik ging alle kanten op, reed eigenlijk weer veel te snel,  maar kon alles nog net onder controle houden.
Terug naar boven, naar special 3. Toen ik stond aan te schuiven om te starten,  vroeg ik welke special dit was. Ik voelde nattigheid omdat teammaatje Roos zei dat de tweede,  die met de gladde schuine kanten was, en die was ik niet tegengekomen. Toen men zei dat dit de 4e special was, viel mijne “frank”… Dan heb ik de 3e gemist! Of nee, dat was de derde die vorige. We hadden de tweede dus gemist! Door anders naar boven te rijden dan daarstraks. Oh nee! Volle gas naar 3 gereden,  maar die was al dicht. Meteen de organisatie ingelicht, paniek. Ik lag tweede, dit kon niet waar zijn. Ze zouden me dezelfde tijd geven als vanmiddag + straftijd. Ik was er toch niet gerust in.
Dan weer volle bak terug naar de 4 gereden, bang dat die ondertussen dicht zou zijn. De focus was weg, mijn voorligger viel bij de stenen,  maar ik kon ontwijken en deze keer op de fiets blijven. Niet echt een goeie tijd.

We kregen een lekkere maaltijd,  maar ik was er nog steeds niet gerust in. Ook Roos was het slachtoffer van de slechte bepijling, we reden alles samen. De uitslag werd uitgehangen zonder aanpassingen, lap pas zesde. Ik ben dan terug gaan overleggen met de organisatie,  die gelukkig van goede wil was. Wij waren ook niet de enigen die die special misten. Ondertussen was het podium en enkel de winnares was gekend. Achteraf hebben ze wel in de uitslag alles netjes aangepast, waarvoor dank! Ik sta dus wel als t tweede geklasseerd. Zeer tevreden over mijn wedstrijd, buiten de gezondheid die het wat liet afweten, ‘ aldus Kristien.