KTM Bikevision bikers blikken terug op voorbije weekend

KTM Bikevision bikers blikken terug op voorbije weekend

De renners van het KTM Bikevision team reden weer puike wedstrijden het afgelopen weekend in Beringen. Kevin Panhuyzen werd knap derde belofte in Bad Sackingen.  De renners blikken even terug op hun wedstrijden.

Freek  Verheyden – U13

Beringen : speciaal en zwaar parcours met veel en lang klimwerk

‘Bij de start en in de eerste ronde heb ik iets te veel gegeven, want daarna kan ik niet meer. Het kostte me moeite om bij het groepje te blijven.
In een afdaling ben ik dan gevallen en had ik mij pijn gedaan aan mijn scheenbeen. Maar ik kon toch terug starten. Door deze val zat mijn versnellingsapparaat een beetje geblokkeerd, waardoor ik dan weer niet goed meer kon schakelen in de klim. Door het gesukkel aan mijn versnelling konden er mij twee renners voorbijsteken. Maar ik heb er op mijn beurt dan ook weer voorbij gestoken en daar ben ik fier op. Uiteindelijk was ik 24ste van de 39. Niet echt super maar toch tevreden. En het belangrijkste : ik heb mij goed geamuseerd. De volgende keer weer alles geven.’

Vincent  Berden – U15

‘Een parcours dat me normaal wel goed ligt,  maar toch had ik schrik van de rockgardens en de drop.
Ik moest als allerlaatste starten omdat ik nog geen koersen had gereden in Vlaanderen. Mijn start was goed en de klim er achter heb ik al heel wat plaatsen kunnen opschuiven. De afdalingen gingen super en de klimmen zeker.
De rest van de wedstrijd was een bikkelharde strijd,  maar ik kon goed klimmen dus het ging me redelijk af. Als 51ste gestart en 28ste gefinisht en daarmee was ik heel tevreden.’

Noah Vandamme – U15

‘Dit weekend was het te doen in Beringen een leuk, technisch en zwaar parcours.
Ik startte bijna helemaal achteraan, dus had wat stress zodat ik op die singletracks niet zo gemakkelijk zou kunnen inhalen. Mijn start was niet zo goed, maar op de start klim heb ik toch een stuk of 5 renners ingehaald. In de loop van de wedstrijd heb ik nog veel renners ingehaald en ben nooit zelf ingehaald. Behalve door Ibe die wel de drop nam en me daardoor terug kon inhalen. In de voorlaatste ronde schoot ik uit mijn klikpedaal en moest ik helemaal tot boven lopen, benen vol verzuring en de klim daarachter ging dus niet goed. Tegen het einde van de wedstrijd toch nog bijna iemand ingehaald, maar ik had geen tijd meer. Uiteindelijk tevreden over het feit dat ik bij het klimmen vlot mensen kon voorbij rijden, maar minder over het plaatsje omdat ik redelijk veel heb vastgezeten. Volgende week een teamtraining op de baan.’

Djeff Verheyden – U17

‘Bij de start waren we met heel veel. Ik had schrik dat ik niet snel genoeg ging weg geraken,  maar dat viel toch goed mee. Op de eerste klim kwamen er mij veel voorbij en op een smal stuk ging er mij een renner voorbij waardoor ik een voetje aan de grond moest zetten. Ik  moest lopen tot ik weer kon opspringen en verder rijden. De eerste rockgarden ging goed,  maar in het bos ging het snel en had ik bijna mijn bocht gemist. Hierdoor ben ik op een scherp stukje gereden,  denk ik en had ik een lekke band. Nog even kunnen verder rijden,  maar dan plat en helemaal naar de materiaalpost moeten lopen. Op de weg naar de materiaal post lagen de drop en de rockgarden. Dat werd lopen via de chickenway. Op de chickenway van de drop ging het even mis en schoof ik dan bijna volledig onderuit. Niet makkelijk op de mijn terril zo snel als mogelijk willen lopen naar de materiaalpost. Mijn wiel kon vlug gewisseld worden, maar ik was door de grote afstand die ik moest lopen en het wisselen van het wiel toch als voorlaatste terug weg. Dan begon de “inhaalrace”. Ik was een beetje boos,  maar daardoor had ik een beetje meer krachten en had ik een paar renners in het vizier en ben er ook naar toe kunnen rijden. De drop en een rockgarden heb ik niet gedaan,  omdat ik twijfelde. Mijn moraal zat niet echt goed door de lekke band. En ook al serieus uitgeput door het lopen. Uiteindelijk ben ik nog 58ste van de 71 geworden.
Achteraf bekeken ben ik wel tevreden over mijn wedstrijd, maar alleen jammer van de lekke band. De pech mag stoppen.

Jens Vertongen  U17  (UCI-rider)
‘Rond de 65ste naar de start geroepen In de eerste klim stonden we al te surplacen en met nog 5 renners achter mij op de startklim was dit geen gemakkelijk opdracht om naar voor te rijden. Dan beginnen inhalen.  Ronde per ronde heb ik wat renners ingehaald  en zo op een 27ste plaats geëindigd. Het was een heel mooi parcours met veel klimmen technisch en mooie afdalingen parcours lag me wel. Het was de moeite waard.’

Arnaud Beeckman U23(UCI rider)

‘Eerste Pearl Izumi cup in Beringen met mooi zwaar en technisch parcours. Ik startte rond positie 30 en de start ging vrij goed ondanks de smalle eerst klim. Ik wou niet echt rap starten en pas na halfweg koers rapper beginnen rijden. Omdat het een lange zware koers ging worden, met de vele klimmen en de 7 af te leggen rondes. Na ronde 2 moest ik in ronde 3, 4 en 5 echt wel mijn tempo zoeken en mijn ritme zoeken omdat het niet goed draaide en daarom ik ook heel wat renners heb moeten laten passeren. In ronde 6 ging het dan heel wat beter terug en kon ik de renners die bij me zaten, achterlaten en de kloof naar andere renners toe rijden. Op het einde van ronde 7 ben ik dan die renners van het groepje voor me gepasseerd om dan 28ste te eindigen. Niet het doel of uitslag waarvoor ik naar Beringen gekomen ben.’

Kevin Panhuyzen – U23 (UCI-rider) werd derde belofte in Bad Sackingen

‘De eerste Bundesliga van het seizoen vond plaats in Bad Sackingen. Op een parcours dat me wel ligt vrij technisch en explosieve klimmetjes. Ik zou bij de beloften starten omdat hier meer  UCI punten te rapen waren dan bij de elite.
Mijn start was middelmatig. Ik wou niet te snel starten,  zodat ik mezelf niet zou forceren. Even later kon ik vrij makkelijk naar de kop van de koers rijden. Toen ik op kop zat,  haalde ik het tempo even naar beneden om wat te kunnen herstellen van mijn inspanning. Bij het ingaan van de tweede ronde kwam Carstensen op kop rijden en daar merkte ik al dat hij wel eens de te kloppen man zou worden. In de eerste technische passage moest ik al enkele meters laten, die kon ik even later wel terug dichten. Toen we terug begonnen te klimmen,  moest ik een gaatje laten. De ronde daarna probeerde de Zweed Linde van me weg te rijden,  maar na een goede halve ronde 10 meter voor me uit te hangen,  kwam ik terug aansluiten. Zijn tempo lag daarna ook beduidend lager als hij even op kop kwam,  daardoor nam ik het meeste van het kopwerk voor mijn rekening. Carstensen bleef steeds een 20 seconden voor ons uit rijden maar hoe hard ik ook probeerde ik kwam geen meter korter. In de voorlaatste van de 6 ronden probeerde ik Linde met enkele prikjes te doen lossen,  maar de Zweed bleef in mijn wiel hangen. Wanneer ik het tempo in de laatste ronde even liet zakken kwam hij over me en was het zijn beurt om mij er proberen af te rijden, wat ook niet lukte.  ‹We waren erg aan elkaar gewaagd. Ik probeerde op een van de laatste klimmen nog eens alles uit de kast te halen om van hem weg te rijden, maar het was tevergeefs: het zou een sprint worden. Ik draaide als eerste de weg op en zette direct vol aan, de power was duidelijk nog aanwezig en ik had het gevoel dat hij er niet meer zou over komen. Maar met nog een goede 100m te gaan, trok ik mijn schoen uit mijn pedaal en was het dus over en uit. Het zou dus een derde plaats worden. Met nog een beetje meer explosieve kracht en iets meer rust hoop ik nog enkele procentjes beter te worden,’besluit Kevin Panhuyzen.

Foto: KTM Bikevision.