Kristien Nelen werd tweede op BK Eliminator en tweede eindstand City Mountainbike

Kristien Nelen werd tweede op BK Eliminator en tweede eindstand City Mountainbike

Kristien Nelen nam dit weekend deel aan de City Mountainbike in Antwerpen. Ze werd tweede op het BK Eliminator en tweede in de eindstand van de City Mountainbike. Ze doet zoals gebruikelijk haar verhaal voor ons.

Omdat de endurowedstrijden gedaan zijn en Antwerpen niet ver is, besloot ik mee te doen aan de “eliminator”. Een city mountainbike race, een criterium bezaaid met hindernissen. Donderdags kreeg ik last van sinusitis: hoofdpijn, oorpijn, keelpijn, slijmen maar vooral vermoeidheid… De training begon zaterdag om 17u, ’s middags voelde ik me nog ellendig en heb ik nog een uurtje geslapen. Zou ik wel gaan? Ach ja, ’t was maar een half uurtje rijden en misschien ging het dan wel beter, ik had niks te verliezen.
We bleken maar met 3 te zijn, een Duitse en Githa die naar de Olympische Spelen was geweest. Omdat ik me niet fit voelde heb ik niet alles gegeven in de tijdrit, die had toch geen nut, wij zouden rechtstreeks de finale rijden.
Nadat de mannen zich nog verder moesten knokken in heats van 4, was het na anderhalf uur tijd voor onze finale. Ik voelde me beter dan daarstraks, misschien door de adrenaline. Ik stond aan de buitenkant door mijn 3e tijd. De Duitse vertrok als een raket. Ik was ook goed weg en reed als 2e naar de bocht, ik ging naar de binnenkant en begon aan de bocht toen ik Githa hoorde roepen dat ik moest oppassen. Ik wilde niemand in de hekkens rijden dus ik ga wat naar de buitenkant en kom er wijd uit. Dat had ik beter niet gedaan, nu kon zij langs de binnenkant passeren. De volgende bocht was haaks op gras, ze remt bruusk waardoor haar achterwiel slipte en ze bijna dwars komt te staan, hierdoor moet ik uitwijken en zijn de twee even weg. Halfweg aan de houten kombocht/wallride kom ik er weer bij, ze draait heel kort op de stenen ipv de bocht te nemen en moet weer bruut remmen. Aan de zandbak moest ik lopen terwijl zij meer power heeft om erdoor te fietsen. We gingen even snel, als ze één foutje maakte was ik er voorbij. Ze reed echter knap foutloos en ik moest nog opspringen dus was ze weg. In een spannende eindsprint was het de Duitse die won. Ik was veel te braaf, als ik op mijn lijn was gebleven in de bocht was ik het misschien die 2e was. Toch tevreden, ik had niet gedacht mee vooraan te kunnen strijden.

mtb-city-waregem-kombocht016

Na de “eliminator” was er de “shorttrack”, een race van 20minuten met alle categorieën samen. Ondanks de verlichting waren er donkere stukken op het parcours. Ik zat meteen in de Duitse haar wiel, Githa lieten we rijden. De Duitse reed niet zo snel, dat verraste me. Na een aantal ronden in haar wiel kende ik haar zwakke punten, op het steile korte klimmetje viel ze steeds stil. Op het lange stuk aan de finish/aankomst ben ik er dan over gegaan om op dat klimmetje door te trekken en ze lag er af! Ik liep verder uit en werd zo 2e dame.
Zondag was het dan in Waregem, wie beiden reed kwam in aanmerking voor het BK. Verleidelijk…Ik zou ’s morgens wel zien hoe ik me voelde en of ik ook daar zou starten.

Zondag leek ik me beter te voelen, op naar Waregem dus! Maar eens op het parcours voelde ik me weer futloos en moe. Deze keer waren we maar met twee, ook niet leuk. De tijdrit was dus weer maar een formaliteit. Ik was goed gestart maar aan de zandbak van de speeltuin zat er iemand op de schommel die net naar me toe kwam gezwaaid, ik moest uitwijken waardoor ik uit het spoor ging en alle snelheid verloor en bijna uit de zandbak moest krabbelen. Daarmee was mijn tijdrit over en heb ik niet meer doorgereden, al werd ik het laatste stuk nog aangespoord om te sprinten waarvoor dank :). Ik voelde me een slappe vod, besloot een dutje te doen, het was nog lang wachten. Na een half uurtje ging ik m’n nieuwe nummer ophalen voor de finale. Ik hoorde de organisator tegen Fabrice Mels (topfavoriet & huidig kampioen) zeggen dat ze alles wilden versnellen wegens de regen en dat ze om 15.15u wilden starten (met de mannenreeksen). Ik ging kijken op het programma en dat was voorzien om 15.25u, oke, ze gingen dus alles 10min vervroegen. Ik moest zien dat ik er op tijd was, onze start was voorzien om 16.35u. Aangezien ik mijn lichaam maar niet wakker kreeg, kapte ik een blikje Nalu naar binnen. Ik hoopte dat de caffeïne wat zou helpen. Om 15.30u begon ik dan op te warmen, tiens, die caffeïne doet wel wat, ik begon me steeds beter te voelen en had er zowaar zin in! Toen ik om 16u aan kwam bij de startzone keek iedereen mij verbaasd aan, blijkbaar hadden “de dames” al gereden? Hé?? Hoe kan dat? Blijkbaar hadden ze alles zodanig vervroegd dat onze finale al om 15.45u was? Hoe moest ik dat nu weten? Nu had Githa de finale alleen gereden, wat stom. Wat een gemiste kans, gisteren maakte ze wat foutjes en eentje is genoeg om te winnen/verliezen. Ik was daar maar alleen terwijl zij haar entourage heeft. De uitleg van de organisatie “we hebben u verschillende keren afgeroepen” maja, de rennersparking ligt 1km verder, dat hoor je niet. En “je moet na de tijdrit aanwezig blijven”, ja seg, 2u wachten daar in de regen, niemand doet dat toch? Pfff wat een fiasco en dat voor een BK, triestig.
Ik was niet de enige die te laat was: ook renners van de citizensrace waren verrast toen ze ontdekten dat hun wedstrijd al bezig was en kropen alsnog onder het lint. Dan de “shorttrack” nog samen met de mannen. Enerzijds was ik uit op wraak, anderzijds was ik ontgoocheld. Hoe goed het ook zou gaan, ik zou geen 20min haar wiel kunnen houden. De eerste ronde zat ik nog vrij kort maar daarna liep ze uit.

Ondanks dat ik geen finale reed mocht ik toch op het podium de 2e prijs voor de eliminator in ontvangst nemen, tof maar toch een beetje zuur. Dan weer het podium op voor de shorttrack en dan nog het klassement van de twee dagen én dan nog het BK. Haha, nog nooit zoveel keer op ’t podium gestaan in één dag!