Kristien Nelen over haar cross in Essen
dec 12, 2017Erik BraekenColumns, Cyclocross
Kristien Nelen reed zaterdag een cross in haar eigen dorp Essen. Ze eindigde 37 op 48 deelnemers en Kristien was tevreden met dat resultaat.
Na een kwakkel week (verkoudheid/sinusitis) was het maar afwachten hoe het zou uitpakken in eigen dorp Essen (UCI 1). In Mol (UCI 2) presteerde ik nog goed (22e op 40) ondanks dat ik de dag voordien serieus onder de voet was van sinusitis dus wie weet kwam alles wel goed!
Het parcours lag er zwaar bij maar toen ik na de juniores ging verkennen, kon ik nog zowat overal fietsen. Echter nadien moesten er nog 2 wedstrijden over.
Op de laatste rij met een smalle start is lastig maar alles liep goed, nergens oponthoud deze keer . Groot was mijn verbazing toen we aan het eerste zware stuk kwamen en dit al compleet onberijdbaar was! Lopen dan maar… Het volgende stuk weer van dat en zo volgden de modderstroken elkaar snel op wat ervoor zorgde dat ik serieus op m’n adem trapte. Ik recupereerde gewoon niet van dat lopen, de berijdbare stroken ertussen waren kort en ook nog zwaar. Ik maakte veel fouten: reed me vast, slipte door of geraakte een bergje niet op. Blijkbaar stonden mijn tubes te hard…
Door de fouten viel er een gat en ik moest op het tweede berijdbare gedeelte alles geven om te kunnen aansluiten bij een groepje. Ondertussen begon ik last te krijgen van loskomende slijmen wat het ademen bemoeilijkte, heel vervelend. Mijn benen waren heel goed maar de ademhaling kon niet volgen. De volgende rondes zowat hetzelfde scenario: in de weide met vele loopstroken verloor ik meters of eens een plaats, op het berijdbare stuk moest ik dan alles geven om weer terug te komen of won ik zelfs een plaats.
Ik bleef vechten en in de laatste twee (of was het de laatste) ronde kon ik dan toch twee dames van ons groepje achter me laten. Het laatste gedeelte was dan een strijd met Tinne Vermeiren (Kleur op Maat) maar door een foutje kreeg ik het gaatje niet meer dicht en strandde zo op acht seconden en ik eindigde op een 37e plaats op 48 starters.
Op zich was ik daarmee wel tevreden, ik was in dezelfde ronde kunnen blijven als Cant en heb dus uitgereden. Dat was al het eerste doel. Maar als ik nadien zag wie er allemaal voor mij waren, dan was ik best ontgoocheld. Vier dames die nu voor me waren ben ik meestal voor en was ik ook voor in Mol… Een 33e plek had mooi geweest, die lag op 30sec binnen bereik. Maar ja, dat was dan ook een totaal ander parcours en dit is het eerste echte modderparcours. Ik weet dat dat gewoon mijn ding niet is en gezien de gezondheid moet ik maar tevreden zijn.
Het was in ieder geval weer leuk om zo fel aangemoedigd te worden door vele mensen en een plezante sfeer. Kunnen opwarmen, omkleden en douchen bij Robke en een tante om de hoek is wel eens zo zalig luxueus! Meer moet dat niet zijn!
Doordat ik nog teveel last had van de verkoudheid/sinusitis ben ik zondags niet meer gestart in het koude besneeuwde en modderige Overijse. Een goede beslissing want sinds maandag zit ik ziek thuis… Hopelijk ben ik snel genezen en kan ik weer knallen in de Scheldecross
Kristien
Foto: Kurt Van Hout
