Bedankt Niels Albert!

Bedankt Niels Albert!

ava

Zelden zo met verstomming geslagen geweest op een maandagmiddag. Het nieuws dat Niels Albert plots definitief moest stoppen met veldrijden door hartproblemen, sloeg in als een bom. Net op het moment dat hij zijn carrière een nieuwe wending wilde geven na een minder seizoen.  Vier maal werd Niels wereldkampioen, in alle categorieën nog wel. Dat deed hem alleen de betreurde Tsjech Radomir Simunek sr.  ooit voor.  Zoals Sven Nys zelf al aangaf: over twee jaar zou Niels helemaal de troon overnemen. Het heeft niet mogenzijn…

Niels Albert maakte iets los bij de supporter, de journalist, de toeschouwer… Je was voor of tegen hem. Hij had een duidelijke mening en wist de journalisten altijd te bekoren met topquotes. Dat kwam soms al eens arrogant over en stond in schril contrast met de ideale schoonzoon Sven Nys, die zelden keet schopt.

Iedereen was geschrokken door zijn plotse afscheid. En dan komen natuurlijk ook de anekdotes boven. Maar ook  andere ontboezemingen van mensen die hem van nabij goed gekend hebben.

Je zag het niet aan hem. Maar Niels was introvert en wat timide. Hij had ook een hart van goud en was bijwijlen emotioneel.  Weinigen die dat wisten, ook ik niet. Maar ik had wel een vermoeden dat deze jongeman soms een façade optrok om zichzelf te beschermen tegen de boze buitenwereld. Ik herinner me wel dat hij in een interview na een veldrit zich eens liet ontvallen: de echte Niels krijg je niet te zien op de cross. Albert was niet een man van twee gezichten, dat zeker niet.  Maar de tol van de roem en de druk die door de media en zijn sponsors op hem gelegd werd, viel hem soms zwaar. Hij kon niet altijd zichzelf zijn. En in die gevallen ga je je soms anders gedragen. Niet iedereen is in de wieg gelegd om de collega journalisten altijd met de glimlach te woord te staan.

Zo las ik ook van een collega : Nys was een zondagskind, Albert een pechvogel. Toch had ik bewondering voor de manier waarop Niels met die pech omging. Telkens vocht hij terug  op de meest sublieme manier. Met zijn wereldtitels in Hoogerheide en Koksijde schreef hij geschiedenis. Het zal hem deugd doen en het is zeker een erkenning voor hem dat er een duin naar hem genoemd werd in Koksijde.

Hopelijk blijft Niels nu bij zijn besluit en laat hij zich niet ompraten door andere cardiologen. Hij kan nu beter genieten van het leven na de topsport. Het zal niet makkelijk zijn in de komende weken en maanden. Maar ik ben zeker dat hij veel steun zal krijgen van zijn naaste omgeving.

Niels mag zijn ervaring niet laten verloren gaan. Hij kan de aanstormende veldrittalenten nog een grote dienst bewijzen. Misschien is hij wel de ideale coach. In elk geval wensen we hem en zijn entourage veel sterkte. Zijn beklijvende duels met Sven Nys en zijn twee wereldtitels zullen altijd op mijn netvlies gebrand blijven. Bedankt Niels Albert, het ga je goed!