Enkele jaren geleden zorgden Davy De Ceuster, Gerry Brouwers en Stijn Van Hout voor een primeur in ons land. Ze richtten het eerste en enige vrouwen veldritteam op. Ze hebben nu torenhoge ambities. Om die doelen te bereiken trok teammanager Davy eerder al Ellen Van Loy aan. Eerst als veldrijdster en daarna als ploegleidster. Dit jaar kwam daar voormalig profveldrijder Rob Peeters bij. Het team herbergt nu toppers als Laura Verdonschot en Alicia Franck. Wat zeker niets afdoet van de kwaliteiten van de andere rensters. Want iedereen wordt evenwaardig behandeld in het team.
Davy De Ceuster, met een verleden in het voetbal, als sponsor van SK Lommel, voelde zich aangetrokken tot het veldrijden. Hij richtte enkele jaren geleden het team op. ‘We zijn initieel gestart met Gerry Brouwers en Stijn Van Hout, een beetje uit noodzaak omdat ze een team zochten voor Julie Brouwers. Ze zijn gestart met junioren. We zijn erbij gekomen als tweede partner naast Vondelmolen. We hadden redelijk snel de ambitie om met elites te werken. Zo kwam Suzanne Verhoeven in het eerste jaar er direct bij. Het eerste jaar was een coronajaar en dat was niet makkelijk met alle restricties. Op het einde van dat jaar heeft Ellen Van Loy ons team vervoegd. Vooral omdat we toch wel die unieke Belgische kijk wilden hebben. En als je vakbekwaamheid wil overdragen, kijkt iedereen naar Ellen. Zij heeft het toch wel gemaakt op dat vlak. En na een aantal gesprekken, maakte Ellen de overstap naar ons team. Want ze geloofde in ons project. Ze was de eerste grote naam voor het tweede jaar. Kort daarop is Laura Verdonschot erbij gekomen. We wilden nog meer uitstraling en voor prijzen gaan. Als magneet voor jongeren was dit aantrekkelijk. In haar tweede of derde wedstrijd van het jaar stond ze onmiddellijk op het BK podium in Middelkerke als derde. Dat was voor ons een goede opsteker en bevestiging dat we goed bezig waren. Daarna hebben we alles wat professioneler gemaakt, eerst intern dan extern. Alicia Franck kwam er eveneens bij om een stevig blok te vormen. Recent vervoegde Rob Peeters het team als ploegleider. Zo konden Dirk (van Bonache, zijn bijdrage is groot) en ikzelf als teammanagers het sportieve verloop aan hen overlaten. Want we kenden er te weinig van. Afgelopen seizoen hebben we een natuurlijke selectie gedaan in het team. Met Lotte Baele hebben we een jonge belofte aangetrokken. We zijn een zeer ambitieus team op Belgisch niveau. Voor de Belgische veldritsport willen we ons steentje bijdragen. Dat we daar alleen in slagen is niet zeker. Al zullen we onze nek ervoor uitsteken, ‘vertelt teammanager Davy De Ceuster.
Ellen Van Loy
Ellen Van Loy is een icoon in het Belgische vrouwen veldrijden. Ze startte haar sportcarrière ooit als tienjarige als volleybalster en deed het daar niet onaardig in de hogere divisies. Via haar lief kwam ze eerst in de triatlon terecht en deed nog duatlon. Om zo de stap naar het veldrijden te zetten op haar 28 ste. Dat combineert ze nog steeds als opvoedster in het MPI in Oosterlo. Daar werkt ze met personen met een verstandelijke beperking. De Kempense heeft een rijkelijk palmares opgebouwd in het veldrijden en behaalde een aantal belangrijke internationale zeges. Daarbij onder andere de Superprestigezeges in Diegem en Gavere. Ellen pakte een rits zilveren en bronzen medailles op het BK. Ze reeg de ereplaatsen aan elkaar in het EK en WK en andere veldritten.
‘Nu wil ik vooral op zoek gaan naar beloftevolle junioren om ons team te versterken. Onze Belgische meisjes en vrouwen zitten nog niet bij de internationale top. Dat ziet en weet iedereen. Wie weet, kunnen ze dat volgend seizoen wel doortrekken. De top is de laatste jaren heel breed geworden. Vroeger had je twee tot drie kanshebbers op de zege. Nu moet je je reppen om top-15 te rijden. Ik heb die evolutie moeten ondergaan en dat is mooi om te zien. Door de werking die Davy en Dirk de laatste jaren hebben opgezet, ben ik overtuigd dat onze ploeg de top haalt. Het verschil tussen de Belgische en Nederlandse veldrijdsters valt moeilijk in een paar woorden uit te leggen. Belgian Cycling en Cycling Vlaanderen zijn te laat in actie geschoten. Ze gaan graag verder met de huidige toppers die je op één hand kan tellen, zowel op de weg als in het veld. En dat is wel jammer. Je moet met de basis beginnen om de meisjes daar gaan te zoeken en ze te begeleiden. Ik heb jaren zelf vele selecties meegemaakt met Belgian Cycling. Ik mis daar wel bepaalde dingen in, maar dat wil niet zeggen dat er niet goed wordt gewerkt. In Nederland staan meer meisjes aan de start dan bij ons. Het is ook meer een fietsland dan het onze. Het is zeker meer dan training en talent alleen. Ik ben blij dat ik daar een steentje kan toe bijdragen,’ besluit Ellen.
Rob Peeters als nieuwe ploegleider
Rob Peeters heeft als veldrijder genoeg ervaring opgedaan om deze door te geven aan de volgende generatie. De neef van voormalig wielerprof en huidig ploegleider bij Soudal- Quick Step Wilfried, wil opnieuw de fun in het vrouwen veldrijden brengen.
‘We zijn net op stage geweest en daar heb ik kennis gemaakt met onze dames in het team. Daar heb ik getracht het fietsplezier bij te brengen. Toen we vroeger met Telenet-Fidea gingen trainen, spatte het plezier ervan af. Het was de hele tijd lachen, gieren en brullen op groepstrainingen. Onnozelheden uithalen. Een helling oprijden bijvoorbeeld en niet afgeven tot het lukte. Alle die kleine prutsen samen, zijn ervaringen die je meeneemt naar wedstrijden. Deze dames krijgen een schema van hun trainer en voeren die uit. Ze vergeten wel te fietsen. Elk detail wil ik aanhalen en is belangrijk. Bijvoorbeeld met een snelheid van de fiets komen om over de balkjes te lopen. Constant je snelheid houden. Anders moet je vanuit dat dood punt terugkomen en dat kost krachten. Als je 500 watt trapt en remt, schiet er misschien maar 300 watt over. Dat zijn ze heel hard vergeten. Ik hoorde van een renster dat ze al maanden geen techniektraining meer gedaan had. Ze trainde wel haar blokken, dat vond ze leuk. Zo kon ze hoge hartslagen halen. Dan ben je essentie van het fietsen kwijt. Dan is veldrijden niet zo makkelijk als het lijkt,’ haalt Rob aan.
Graag wil het De Ceuster-Bonache team als eerste Sanne Cant van een Belgische titel in het veld houden. ‘Dat staat heel hoog op ons verlanglijstje, zeggen Rob en Ellen unisono. Want daarover zal altijd blijvend over gesproken worden. We hebben Laura en Alicia als speerpunten. Ze moeten vooral het plezier houden in het fietsen. Zelfs Laura en Alicia kunnen elkaar naar een hoger niveau tillen door op training elkaar de loef te steken. En dat allemaal los van de trainers. Dat is goed voor het weekend. Ik zat samen met Rob vroeger in het Telenet-Fidea team. Daar werd hard gewerkt en ook hard plezier gemaakt en dat is het voornaamste,’ vindt Ellen.
Een team kan niet zonder haar sponsors. Hoofdsponsors zijn De Ceuster bouwkranen en Bonache. ‘Bij onze klanten, bij De Ceuster dus, zitten heel veel veldritfans. Veldrijden is eigenlijk een rondtrekkend circus. Dat maakt dat we over hele land onze klanten kunnen bereiken. Onze klanten komen niet naar ons, we gaan naar de klanten toe. En dat maakt een groot verschil. Ze willen de beleving meemaken. We gebruiken de sponsoring hoofdzakelijk als branding.‘
Bonache is een outsourcing bureau in Antwerpen, die voornamelijk inzetten op de hogere profielkaders in het havengebied. Ze doen de recrutering voor de personeelsleden. Voor hen is branding eveneens belangrijk. Dirk is heel wielerminded, al van kindsaf. We zitten op dezelfde lijn.
Cent pour cent is een cosmeticabedrijf dat ook gaat voor die branding en wil naambekendheid creeëren in een doelgroep die minder gelinkt is aan hun schoonheidsideaal. Met een prachtige campagne hebben ze dit eerder al duidelijk gemaakt.
Depolim motorhomes steunt ons hard voor, tijdens en na het seizoen.
Last but not least : voor Think Pink vzw is een organisatie die strijdt tegen borstkanker. Daarvoor, doen we jaarlijks een benefiet. Gehandtekende shirts worden dan per opbod verkocht. De opbrengst is voor hen,’besluit Davy.
Tekst: Erik Braeken
Foto’s: Nancy Aerts
