Githa Michiels was nog niet helemaal hersteld van haar ziekte. Dat liet zich voelen in de GP Sven Nys, die ze haar lievelingswedstrijd noemt. Ze werd uiteindelijk negende en hoopt nu via een stage terug op niveau te komen. Githa doet haar verhaal…

De Grote prijs Sven Nys is misschien mijn lievelings veldrit. Deze omloop staat garant voor de nodige klimmeters en een flinke portie modder. Het is daarbij een manche van de Bpost bank trofee, het regelmatigheidscriterium waarin ik voor de start nog als 5de gerangschikt stond.

De ziekte van de voorbije week is nog steeds niet verteerd en dat baart me wel zorgen voor de start.

De verkenning verloopt dan ook redelijk stroef. Ik neem me voor om er het beste van te maken, een frusterende gedachte als je weet dat het resultaat nooit kan worden wat het had moeten zijn.

In de start kan ik vrij goed mee opschuiven, eens in het veld moet ik enkele plaatsen prijsgeven door het duw- en trekwerk van mijn collega’s. Iedereen wil natuurlijk zo snel mogelijk de eerste bochten door.

Als 16de kon ik aan mijn wedstrijd beginnen. Ik voel onmiddellijk dat ik niet voluit kan gaan. Dan maar puur op vermogen verder. Dat lukt me wel op deze omloop , ik hoef niet diep in het rood te gaan om vooruit te komen op de zware stroken. Ronde per ronde kan ik dames inhalen dat geeft toch wel wat moed.

Als negende kan ik over de finish bollen in mijn eerste wedstrijd in de kleuren van het Trek KMC uci trade team.

Echt tevreden ben ik natuurlijk niet. Ik verlies een plaats in het algemeen klassement en ik vrees dat ik dit seizoen nooit nog een omloop zal tegenkomen als deze. Het lopen , klimmen en modderploeteren … in goede gezondheid had ik me hier echt helemaal kunnen uitleven.

Nu ga ik even kort op stage en hoop herboren terug te komen voor de laatste wedstrijden van mijn veldrit campagne. Me selecteren voor het WK veldrijden kan ik deze winter wel vergeten … misschien lukt het me volgend jaar wel …

Githa