Het getal 22 heeft speciale betekenis voor Jolanda Neff

Het getal 22 heeft speciale betekenis voor Jolanda Neff

Er zijn veel sterren en persoonlijkheden in de mountainbike scene. Een minderheid zijn echter degenen die permanent in de publieke belangstelling staan en ook de roddelbladen vullen. Maar het is een ander verhaal met Jolanda Neff en Evie Richards: De Zwitserse en de Britse staan niet alleen in de schijnwerpers van de media sinds hun grote successen van vorig jaar, maar staan ook al enkele jaren in de belangstelling van internationale journalisten. Het sympathieke duo, dat onder contract staat bij het Trek Factory Racing Team, heeft echter hard gewerkt voor deze status en bereikten beiden hun persoonlijke sportieve hoogtepunt in 2021: Neff werd Olympisch kampioen, Richards zegevierde op de wereldkampioenschappen. Natuurlijk willen ze allebei weer aanvallen tijdens de Mercedes Benz UCI Mountain Bike World Cup in Albstadt. We hadden de kans om vooraf met het duo te praten.

Jolanda Neff: “Heel Zwitserland volgde deze race en iedereen wilde na afloop iets van me”.
Jolanda Neff is zonder twijfel een van de beste mountainbikers ter wereld. Sinds haar olympische zege vorig jaar, staat de Zwitserse op gelijke hoogte met legendes als Gunn-Rita Dahle-Flesjaa. Maar de weg naar deze triomf was niet rechtlijnig, maar werd gekenmerkt door ups en downs. Maar Neff behield een gemoedelijke en sympathieke manier van doen die haar enerzijds naar de sportieve Olympische Spelen tilde en haar anderzijds grote populariteit bij de fans opleverde.
De 29-jarige begon op zesjarige leeftijd met racen en toonde al vroeg haar grote talent. Op internationale wedstrijden stond zij altijd aan de top in de jeugdcategorie en werd zij beschouwd als de favoriet om de jeugdcategorie te winnen op de thuiswereldkampioenschappen in Champéry in 2011. Uiteindelijk eindigde ze als vierde en miste ze de medaille waarop ze had gehoopt. Waar anderen zouden wanhopen, putte Jolanda Neff motivatie voor het komende seizoen. In de U23 klasse in 2012, overtrof ze iedereen. En dat in de jongste leeftijdsgroep, let wel. Het logische gevolg: Neff werd in Saalfelden wereldkampioen in de juniorenklasse. Het is opmerkelijk dat de Zwitserse, die in het kanton St. Gallen woont, nooit naar een sportinternaat of iets dergelijks is geweest en pas op 19-jarige leeftijd de beslissing nam om de sport met het grootste professionalisme te beoefenen.  
Na het sterke seizoen 2012 ging het voor Neff voorlopig alleen maar bergopwaarts. In 2013 werd ze opnieuw U23-wereldkampioene, in 2014 werd ze de jongste mountainbikester in de geschiedenis die de algemene wereldbeker won in de eliteklasse, in 2015 werd ze Europees kampioene, zegevierde op de Europese Spelen in Bakoe en boekte opnieuw een algemene wereldbekerzege. 2016 had haar jaar moeten worden – maar uitgerekend op de Olympische Spelen in Rio kon Neff haar successen van de voorgaande jaren niet helemaal evenaren en eindigde ze op de zesde plaats. Niettemin: Kort voor de titelwedstrijden op de Copacabana verzekerde zij zich van de wereldtitel op de marathon.
Ondanks het mislopen van de Olympische medaille, schakelde Neff daarna weer over op de aanvalsmodus. Ze werd wereldkampioene in 2017, overall World Cup winnaar in 2018, en runner-up in 2019. Naast alle internationale successen is zij tot op heden acht keer Zwitsers kampioene bij de elite geworden.
Na het seizoen 2019 richtten Neff’s ogen zich op de Olympische Spelen in Tokio, maar haar doel om daar goud te winnen kreeg een dramatische domper. Bij een trainingsongeval in de Verenigde Staten liep zij onder meer een gescheurde milt op en moest zij veel tijd en energie steken in revalidatie. Eigenlijk bleef de Zwitserse in haar carrière niet gespaard van blessures, maar Neff vocht zich steeds weer terug en bewees ook haar mentale kracht. Vandaag de dag wordt zij beschouwd als de beste renster wat betreft rijtechniek.
Het hoogtepunt kwam afgelopen zomer toen Neff Olympisch goud won en daarmee een jeugddroom in vervulling zag gaan. De Trek renster won voor haar landgenotes Sina Frei en Linda Indergand.
Opmerking: we hebben met Jolanda Neff gesproken kort na de eerste race van het seizoen in Chelva. Intussen nam ze onder meer deel aan de Bundesliga in Obergessertshausen en de CIMTB Michelin Cup in Petropolis. Zij won de race in Brazilië met een voorsprong van meer dan zes minuten (!). Bij de opener van de wereldbeker – ook in Petropolis – moest zij een start missen wegens ziekte.


Hoi Jolanda! Gefeliciteerd met je eerste overwinning dit jaar in Chelva. We nemen aan dat je super blij bent met de start van het seizoen? Hoe ben je de winter tot nu toe doorgekomen?
Hallo allereerst, dank je. Ja, ik heb inderdaad een hele fijne en goede winter gehad. Ik had tijd om het wat rustiger aan te doen na het krankzinnige 2021 seizoen en alles een beetje te verwerken. Ik heb goed kunnen trainen en kijk echt uit naar het nieuwe seizoen.De eerste race is altijd een groot vraagteken voor mij, dus het was nog fijner om met een overwinning te beginnen. Het gevoel was echt goed, ik had veel plezier en kon meteen aan zelfvertrouwen winnen.
Hoe was de voorbereiding op dit seizoen als Olympisch kampioene? Was het stressvoller omdat er veel meer (media)afspraken waren of kon je er zelfs van genieten na het laatste seizoen?
De zomer van 2021, de dagen en vooral de weken direct na de Olympische overwinning, waren een ongelooflijke uitdaging. Je kunt het je nauwelijks voorstellen als je het niet aan den lijve ondervindt. Het is twintig keer groter dan wat er gebeurt als je een wereldbeker wint. Heel Zwitserland volgde deze race en iedereen wilde na afloop iets van me. Aan de ene kant is dat heel mooi, maar aan de andere kant was ons seizoen nog bezig en ik wilde mijn goede vorm van Tokio meenemen naar het einde van het seizoen. Helaas kwam er niets van, omdat de golf me echt overviel.
De winter was voor mij eindelijk een tijd om af te schakelen en tijd voor mezelf te hebben. Nu kijk ik uit naar het nieuwe seizoen en hopelijk zal ik meer ervaring hebben om met alle verzoeken en verplichtingen om te gaan. Waar ik nog steeds het meest van geniet is mountainbiken en geen interviews geven. Dat is waarom ik de focus daarop wil houden.
Laten we even bij de Olympische Spelen blijven: Je brak je hand een paar weken voor de wedstrijd in Tokio (in Leogang). We kunnen ons voorstellen dat dit voorlopig een domper zet op je ambities voor de Olympische Spelen. Hoe ben je daar mentaal zo goed mee omgegaan dat je je vrij snel weer op de training en je doelen kon richten?
Aan de ene kant heeft het me in deze situatie zeker geholpen dat ik in mijn carrière al tientallen blessures heb meegemaakt en nu ongeveer weet wat ik van het genezingsproces kan verwachten en hoe ik goed kan blijven trainen. Ik kon al mijn opgedane kennis gebruiken, om het hard uit te drukken. Wie had ooit gedacht dat ik daar ooit zoveel profijt van zou hebben.
Aan de andere kant, tijdens de race in Leogang voelde ik dat mijn vorm terugkwam. Ik was tweede in een XCO World Cup race en voelde me geweldig. Dat gaf me extreem veel vertrouwen. Ik wist dat ik in de lift zat.
Welke rol heeft de slechte crash eind 2019 in de VS in dit alles gespeeld? Heb je daar misschien het vertrouwen en de wetenschap uit geput dat je heel sterk terug kunt komen?
Zoals gezegd, ik zou er zeker veel uit kunnen halen – ook voor deze situatie. Maar het moet gezegd worden dat de blessure in Leogang van een heel andere aard was dan in december 2019 – veel minder erg. “Alleen gebroken botten”. Dat is relatief aardig, dacht ik.
De Olympische race verliep bijna volledig volgens plan, althans van buitenaf. Wat was volgens u de sleutel tot succes? Was het, bijvoorbeeld, je rijtechniek?
Mijn techniek heeft me enorm geholpen. Ik hou ook van steile beklimmingen omdat je ook techniek op de fiets nodig hebt om efficiënt boven te komen. Het parcours was op maat gemaakt voor mij. Zelfs tijdens de testrace van 2019 (let wel: laatste race voor de zware crash in de VS) voelde ik me meteen op mijn gemak en kon ik de race met gemak winnen. Het was grappig dat toen de Olympische race in Tokio weer mijn eerste internationale wedstrijd was sinds mijn crash die ik kon winnen. Er moet een magische connectie zijn hier (lacht).
Natuurlijk, jij, Sina en Linda hebben goud, zilver en brons gewonnen! Wat is het Zwitserse recept voor succes? Van buitenaf gezien, heb je een geweldige sfeer in het team. Is het een mix van een goede teamgeest en een enorm hoog niveau waarop je presteert? Jullie duwen elkaar zeker ook vooruit…
De sleutel tot succes is zeker Edi Telser, onze bondscoach. Samen met Oscar Saiz, onze specifieke techniekcoach, werken we al jaren intensief samen. Edi regelt alles en helpt iedereen om de volgende stap te zetten. Hij vindt hier werkelijk elk detail waar nog aan gewerkt kan worden en motiveert ons met zijn passie.

Laten we vooruitkijken: u kennende, zult u ondanks de Olympische overwinning in 2022 zeker niet achterover leunen. Wat zijn je doelen voor het komende seizoen?
Je kent me goed. Dat is precies hoe het is. Ik kijk echt uit naar het seizoen 2022. 22 is al mijn hele leven mijn lievelingsgetal, zelfs op de lagere school. Ik heb T-shirts en mokken en alles met het nummer 22. Ik weet niet precies waarom. Ik heb het nummer altijd mooi gevonden. En nu zijn we in het jaar 22 – hoe cool is dat? Dus ja, ik kijk uit naar dit jaar. Mijn doelen zijn de wereldbeker en de wereldkampioenschappen. 

Wij zijn natuurlijk ook geïnteresseerd in uw ambities voor de wereldbeker in Albstadt. Zien we je daar boven aan het podium in mei?
Oh, dat zou zo leuk zijn. Albstadt is één van mijn favoriete races. Ik vind het parcours schitterend, ook al houden de andere rensters er meestal niet zo van omdat de beklimmingen zo steil zijn. Maar dat is wat ik er zo leuk aan vind! Het past echt bij me. Ik heb in 2015 en 2018 in Albstadt kunnen winnen. Aangezien we in 2020 geen race hadden, zouden het nu weer drie edities zijn en tijd voor een overwinning van Jolanda (lacht).
We kunnen ons voorstellen dat een grote levensdroom in vervulling ging met de Olympische overwinning. Tot slot, even los van het fietsen: wat zijn je andere grote doelen of wensen los van het mountainbiken?
Dat is een goede vraag. Dat vraag ik me de laatste tijd ook wel eens af, maar ik moet zeggen dat ik geen duidelijk antwoord heb gekregen. Maar ik vind dat een goede zaak, want ik vat dat op als een teken dat ik nog steeds zoveel plezier beleef aan het mountainbiken en dat mijn doelen op dit gebied zo duidelijk zijn dat geen enkel deel van mijn hersenen zich wil losmaken en zich al met iets anders bezighoudt. Hoe duidelijker de focus, hoe groter de energiestroom. Daarom ligt mijn focus momenteel nog volledig op het mountainbiken en daar geniet ik van. Wie weet hoe lang ik nog gezond ben en in staat om deze sport te beoefenen. Ik geniet van elk moment!

Hartelijk dank! Wij wensen u het allerbeste voor het seizoen!

Bron: Julia Meier en Lisa Bertrand

Foto : Max Fuchs