Kristien Nelen blikt terug op haar seizoen

Kristien Nelen blikt terug op haar seizoen

Kristien Nelen blikt haar eigen manier terug op haar seizoen. Over haar vreugdes, maar ook over haar verdriet en ontgoochelingen.

‘Eind oktober liep mijn seizoen af, een mooi seizoen dat jammer genoeg een paar hoogvliegers miste.

Van enkele XC wedstrijden kwam niks in huis, wat ik wel spijtig vond. De enige die ik reed was de eerste wedstrijd van 2015, in Ottignies. De vroegere omloop lag me maar deze nieuwe had te weinig technische stukken. De conditie was ook nog niet top, ik werd 9e.
Daarna was het endurotime maar ook daar liep het nog niet zo best. Mijn vader was hervallen na een jaar kankervrij te zijn geweest, dat was een zware klap. In de aanloop naar het BK enduro kregen we het ene slechte nieuws na het andere. Dit BK op 3 mei was dan ook rampzalig met als resultaat een magere 3e plaats. Wat een hoogtepunt moest worden werd een totale teleurstelling. Onverwacht snel volgde zijn overlijden op 8 mei. Heel zwaar, nu waren mijn broer en ik weeskinderen maar daarna viel er ook een blok van mijn schouders.
Ik won een befaamde endurowedstrijd net over de grens in Frankrijk (le Semoy). Daarna nam ik deel aan 4 van de 5 manches van de Duitse “enduro one”-series en ik won ze allemaal!
De fameuze “Mountain of Hell” in de Franse Alpen (downhill-marathon) was een doel maar werd een ontgoocheling. Net in de laatste afdaling werd ik voorbijgegaan en verloor zo mijn 2e plek. Dan het BK downhill dat ik tussendoor meenam: een 2e plaats. Ook dit jaar reed ik weer enkele “Specialized-Sram” enduro’s, vergelijkbaar met een UCI 1-klasse. In Treuchtlingen ging het slecht: 14e maar in Schoneck werd ik 7e en wel tevreden daarmee.
De “Trek Bike Attack” (downhill-marathon) in Zwitserland was ook een van mijn doelen maar door een blessure viel ik  daar voor het eerst net naast het podium. Verder volgden nog een paar 1e en 2e plaatsen in de “easyphone cup” (België) en “Erec-cup” (Noord-Frankrijk).
Alles te samen behaalde ik 9 overwinningen en stond ik ook 9 keer op het podium.  Jammer van dat BK en de twee andere doelen die ik niet heb kunnen waar maken.
Dit alles had ik niet kunnen verwezenlijken zonder de steun van mijn team “Fietsshop Uitgeest” en onze sponsors Agu, Lapierre en Schwalbe waardoor ik met het beste materiaal onderweg kon zijn. Met Cliffbar zat ik dan weer goed met sportvoeding en Maloja bezorgde ons de perfecte enduro-kledij. Teammanager Hans Haver doet veel voor ons, zo hebben we er voor 2016 een nieuwe sponsor bij: FiveTen -een gerenommeerd merk- zal ons voorzien van specifieke schoenen voor downhill & enduro.
Volgend seizoen hoop ik een plaatsje te pakken te krijgen voor een wereldbeker-manche en zal ik proberen mijn technische skills nog verder aan te scherpen. Dit blijft mijn zwak punt in grote internationale wedstrijden. Dat is nu net het moeilijke aan enduro: fysiek top zijn om minstens 4u in de bergen te kunnen fietsen en 6 a 8 keer volle bak te gaan gedurende 3 tot zelfs 20minuten! Anderzijds technisch steengoed zijn om alle obstakels vlot te overwinnen en heelhuids in een toptijd te finishen. Gelukkig heb ik sinds dit jaar een goeie coach die me hierbij helpt. Bedankt Jos Henderieckx & Sportmedisch centrum Nottebohm! Verder wil ik graag mijn kinesiste Mieke Oostvogels bedanken om mij telkens weer op te lappen en natuurlijk niet te vergeten al mijn supporters!
Ik zal ook nog steeds jeugd opleiden bij MTBschool Noorderkempen en ik blijf trainster van jong downhilltalent (en teamgenote) Roos Op De Beeck, die genomineerd werd als “Mountainbikester van het jaar”. Supertrots!
Nu zal ik de winter opvullen met de “Achtkamp Brasschaat” (atletiek+fietsproeven) en enkele crossen. Op naar 2016!