Kristien Nelen is volop bezig aan haar voorbereiding van het komende MTB seizoen. Ze startte in de Apencross in Loenhout, op een boogscheut van haar woonplaats. Haar relaas lees je hieronder.

Loenhout is vlakbij, dat mocht ik niet missen! Zaterdag zat ik in de Ardennen voor een endurotraining van 4u en zondag werkte ik nog een even lange wegtraining af. Maandag voelden de benen niet goed. Ik verkende de omloop die er droog bij lag, al was het opletten in de bochten omdat het bovenste graslaagje glad was.

Dinsdag nog eens met Robke op pad, leuk! Nog één rondje om de bandendruk te bepalen en ik was er klaar voor. Tijdens de opwarming leken de benen direct vol te lopen, nog niet volledig hersteld?
Weer op de achterste rij moeten plaatsnemen maar de start was lang genoeg om op te schuiven, dacht ik. Goed weg maar voor mij vlotte het niet, pas halfweg kon ik doorschuiven. Vlotjes langs de buitenkant het veld kunnen indraaien, dat had ik niet verwacht want daar was het smal. De brug opknallen en even later stonden we stil aan de twee steilste bergjes. Koffie iemand? Na wat geharrewar weer op de fiets en niks kunnen opschuiven.
Het wasbord ging perfect en op de lange brug had je zoveel snelheid dat je bij het naar beneden rijden met 2 wielen los kwam, coole jump! Dan terug op de lange startstrook, daar waar anderen stil vielen kon ik volle bak blijven gaan. Weer wat plaatsen goedgemaakt. Bij de steile bergjes zag ik Nele Van Maldegem, een mountainbikester, te voet. Gevallen? Na de bergjes haperde haar ketting en ik reed voorbij. Op de baan was ze blijkbaar al teruggekomen want het laatste stuk kwam ze me voorbij. Ik probeerde te volgen, op de gewone stukken was dat geen probleem maar telkens er krappe of gladde bochtjes waren verloor ik meters. Ik was weer te voorzichtig en heb te weinig vertrouwen in die dunne bandjes. Op het einde had ze al een redelijke voorsprong.
Daarna kreeg ik iemand in het vizier, die viel compleet stil op het lange stuk baan dus ik stak voorbij. Omdat het windop was had ze maar mijn wiel te pakken. De hele ronde zat ze in mijn wiel en nu wist ik wie het was, supporters riepen “Nicole” (vroeger De Bie-Leijten). Ze was handiger in het op-afstappen, dat liep niet lekker bij mij. Die klikpedalen staan misschien wat te strak. Ik was beter op de explosieve bergop. Zo was ze mij ergens voorbijgegaan maar op de lange brug viel ze bovenaan stil en zwenkte net naar links toen ik haar langs daar voorbij wou. Ik viel bijna over de reling en moest met één arm haar van me afhouden en haar snel voorbij gaan.
Weer bleef ze heel het stuk windop in m’n wiel, op het einde kwam ze er dan ineens over. Op de brug viel ze stil en kon ik haar terug voorbij. Bij het naar beneden rijden kreeg ik bijna een kartonnen plateau in mijn gezicht! Supporters gooiden dit in de lucht (bewust naar mij?). Schandalig! Aan de materiaalpost bemerkte ik een 2e renster die haar wagonnetje had aangepikt. Op het hobbelige zand ging Nicole me voorbij maar aan de springbergjes ging ze weer niet vooruit. Ik wou graag voorbij maar die bergjes zijn niet breed, ik durfde niet. Een 2e poging daarna, ik wou langs rechts maar toen ik wou passeren ging ze ook wat rechts en zag ik een paal op m’n weg dus moest terug in het wiel. Direct 3e poging na de paal, yes! Al dacht die andere renster daar ook zo over en zij passeerde op hetzelfde moment langs links! Ze draaide nog net voor mij het grindpad op, het was Marlies, ook mountainbikester. Ze was handiger op die gladde bochten tussen de bergjes aan het wasbord.
We zouden de laatste ronde ingaan maar we moesten stoppen vanwege de 80%-regel, heel stom want de eersten gingen finishen zonder ons te dubbelen…
Zo werd Marlies 47e, ik 48e en Nicole 49e van de 62. Buiten dat we moesten stoppen was ik wel tevreden. Ik had nog overschot. Tijdens de wedstrijd had ik weinig last van mijn benen. Ik reed rond met een goed gevoel en de explosiviteit was zeer goed. Een goeie training dus en het bewijs dat coach Jos & ik goed bezig zijn!
Op naar de volgende: Leuven op zondag 3 januari. Plezant parcours met wat klimmetjes en technische stukken.

Prettige feestdagen iedereen en bedankt voor de steun afgelopen jaar! In het bijzonder Hans Haver van Fietsshop Uitgeest, Robke en kiné Mieke Oostvogels en trainer Jos Henderieckx natuurlijk.