Kristien Nelen nam afgelopen weekend deel aan twee veldritten. Zaterdag in Rijkevorsel, zondag in Hofstade. Ze vertelt ons exclusief haar ervaringen.
Zaterdag 4/11: Rijkevorsel, Moedige veldrijder
Een supertof parcours door bos en over een oud moto-cross terrein met wat bergjes. Behalve het laatste stukje dat licht bergop was door een hobbelige wei. Dat bolde voor geen meter en zoog veel kracht uit de benen.
Ik had een goede start en zat mee vooraan. Eens in het bos viel het wat stil op de smalle paadjes, het ging mij te traag maar ik kon niet voorbij. In de zandbak maakte ik een fout waardoor ik een plek verloor, dat gebeurde nadien nog ergens. Ik zat rond de 9e plaats maar dan kwamen er twee Nederlandse meisjes over, de ene sprong steeds over de (speciaal voor dames) lage balkjes waardoor ik elke keer een gat moest dichtrijden. De balken waren best laag (25cm) maar op de korte verkenning en in de wedstrijd durfde ik dat niet zomaar te proberen, uit schrik om mijn carbon wielen kapot te rijden of te vallen.
Het ging wel goed maar ik zat precies niet fris genoeg om telkens op te trekken. Met nog 3 rondes te gaan kreeg ik een energiedipje, ik had te weinig gegeten. Caren Commissaris kwam er dan ook nog over maar in de zandbak maakte ze een fout en had kettingproblemen waardoor ik terug kon wegrijden. De laatste ronde ging het terug beter en kwam ik weer dichter op de Nederlandse maar ik strandde op 10sec van de beoogde top 10. Een 11e plaats dus en toch een goed gevoel op dit leuke parcours, alleen zat er denk ik meer in vanwege even als 9e gehangen te hebben en teveel foutjes. Conclusie: oefenen op de balkjes 😉
Zondag 5/11: Hofstade, Moedige veldrijder
Voor het eerst twee wedstrijden achter elkaar. Geen idee wat dat zou geven, ik vreesde voor mijn recuperatievermogen. Ik merk dat dit de laatste jaren wat minder is. Ik had er in ieder geval alles aan gedaan (veel losrijden+ goede voeding) om zo goed mogelijk voor de dag te komen.
Ik vond het maar een raar en kort parcours: een grote zandbak op het strand, draaien en keren op gras en een paar steile knikjes. Dat was het. Verrassend werd ik eens niet bij de laatsten opgeroepen, ik ben blijkbaar goed aan het opschuiven in dit klassement! Echter zo blij dat ik op de 2e rij stond waren er al meteen een drietal dames die later opgeroepen waren en die zich alsnog tussen mij en de nadars en de eerste rij drongen. Een slechte start waarna we meteen het mulle zand indoken en een chaotische boel en lopen. Naast het water terug de fiets op om dan na 100m weer terug door het zand naar de weg te lopen. Bij het lopen toch al wat plaatsen teruggewonnen en rond de 14e plek uit het zand geraakt.
Op die weg zat ik achter een Nieuwelinge die niks beters te doen had dan een hele tijd om te kijken en ondertussen mij bijna tegen de hekken reed. Dan kwamen we op het gras met al die korte bochten dus kon ik ook niet voorbij, het waren twee Nieuwelingen (blauwe nummers) die het onder elkaar wilden uitvechten voor hun overwinning maar dus enkel naar elkaar zaten te kijken. Frustrerend kon ik nergens voorbij, een paar keer risicovol geprobeerd maar dan kwam er weer net een bocht of stond er een boom in de weg. Eindelijk een lang recht stuk, ik trok door en liet ze achter me. Héhe, nu kon de inhaalrace beginnen!
De eerste die ik opraapte was iemand van Team “Kleur-op-maat”, daarna volgden er nog. In die vele bochtjes kon ik goed recupereren en toch reed ik daar sneller dan de rest, dat was mijne “zetel” \uD83D\uDE0A. Ik bleef maar opschuiven, zalig! Dan kwam ik bij Lise van Vanomobil, MTB team. Ik hoorde de papa roepen dat ze 8e hing, wauw dus ik 7e! Lise beet zich vast in mijn wiel en we haalden nog iemand van “Kleur op maat” in. Op het einde leek ik ook dichter te komen bij Kim (Bike Advice) maar dan liep ze weer wat uit.
De laatste keer dat ik de finish passeerde hoorde ik de speaker “nog 2 rondes” dus toen ik nog eens passeerde dacht ik nog 1 ronde maar ik zag iedereen langs de kant staan. Ik was verward, ik had geen bel gehoord toch? Ik dook nog het zand in maar toen ik achterom keek zag ik dat Lise stopte dus ’t was gedaan! Hahaha!
Een sjieke 6e plaats dus, ongelofelijk! Al waren wel enkele toppers afwezig. Eindelijk die top 10, en hoe!
Kristien Nelen
Foto: Nancy Aerts