Kristien Nelen tweede op BK enduro in Houffalize

Kristien Nelen tweede op BK enduro in Houffalize

Kristien Nelen nam deel aan het BK enduro in Houffalize en pakte er zilver.

Zondag stond rood aangeduid in mijn programma: het Belgisch Kampioenschap enduro in Houffalize! Ik won deze titel al een keer in 2014, vorig jaar liep het slecht door de kanker van mijn vader met een 3e plaats als gevolg. Hij overleed 5 dagen later, nu kwamen die emoties toch weer terug boven. Dit jaar zou de titel bijna ongrijpbaar zijn door de superioriteit van ex-ploeggenote Alexandra Marchal. Zij was al een groot talent maar nu haar studies gedaan zijn en ze in Frankrijk woont,  is ze nog veel verbeterd. Ik ging er voor want er kon van alles gebeuren, door de vele regen lag het er soms nog glad bij.
Maandag en dinsdag zat ik nog ziek thuis, als dat maar goed kwam… het was nog vooral de vermoeidheid van Nepal die de weerstand onderuit haalde. De week na Nepal kon ik onmogelijk recupereren, dit eiste zijn tol. Gelukkig voelde ik me woensdag al beter en restte me niets anders dan een korte training en véél rusten…

De 1e special was redelijk “flowy” maar de afgelopen regen zorgde voor gladde wortels en vooral in de bochten was dit een probleem. Ik maakte 2 fouten waardoor ik bijna stilstond. Niet zo’n goed gevoel dus maar kon dit snel loslaten en met een stevig tempo naar special 2. We moesten na 7 specials binnen de 2.5u finishen, maar ik was in goeie vorm, de beentjes waren super. Dat was nodig want deze special was zeer fysiek, je moest bijna constant sprinten. Op het einde haalde ik iemand in waar het pad breed was maar slechts één goed spoor en de rest was diepe blubber. Ik moest door de blubber om hem te passeren en dat remde mij veel af. Spijtig maar een goed gevoel bij deze.
Een lange klim bracht ons naar de 3e special en ik was al bijna een uur onderweg, niet treuzelen dus! Deze vond ik redelijk technisch. Het eerste stuk begon leuk met haarspeldbochten maar werd daarna vettiger én moeilijker. Het laatste stuk was echt lastig, over gladde stenen. De vele voorgangers hadden daarbij nog een lekkere modderlaag op die stenen achter gelaten waardoor het spekglad was. Ik ging twee keer bijna onderuit, onbegrijpelijk dat ik niet viel! Ik had een goeie engelbewaarder bij.
De 4e special was een beetje verraderlijk: deze begon heel snel, de hele tijd sprinten. Toch was het uitkijken dat je niet ineens moest afdraaien. Op het einde moest je tussen twee boompjes door en was het oppassen dat je niks raakte met je stuur. Dan volgde een technisch stuk over een rotsachtige kam, niet simpel.
Bij de 5e special had je in het begin van die springbulten, plezant maar oppassen. Bij eentje kon je niet zien wat er achter lag, ik sprong en landde veel dieper dan verwacht. Dat was schrikken! Het stuk erna herkende ik van de vroegere wereldbeker XC die ik reed. Dan kwam je op een weg uit en was het heel ver trappen geblazen tot het volgende stuk. Ik haalde mijn voorligster bij. Ik kon net niet voorbij voor we een smal paadje indoken. Pech want ze ging niet snel en maakte een fout waardoor ik even geblokkeerd werd. Daar was de finish, doemme dat was toch onnodig tijdverlies!
Nog twee specials en ik zat bijna aan 2u. De 6 was niet ver maar wel een stuk te voet steil omhoog, amai die kuiten… Deze was dezelfde als de 1e special maar lag nu droger en gemakkelijker.
De 7e en laatste dan, met 2.15u bleef ik binnen de tijd. Deze was ook redelijk fysiek, vooral op het einde moest je veel sprinten. Je kwam dan via een afdaling op de weg die naar de finish leidde, deze moest je helemaal sprinten, beetje bergop. Ik gaf alles, doodgaan want elke seconde telde, 1 seconde kon verschil betekenen tussen winst of verlies, 2e of 3e plaats. Uitgeput over de streep, moest even bekomen. De dame die een drankje aanbood dacht dat ik medische hulp nodig had, haha! Hier was ik blijkbaar slechts 4 seconden achter de Zwitserse en had samen met Alexandra de 2e tijd!

Meteen daarna kon je de uitslagen al zien op een groot scherm. Yes ik was 2e Belgische en 3e algemeen! Een Zwitserse won. Dit was namelijk een onderdeel van het “Roc Ardennes”-festival en open voor iedereen, alleen de Belgen telden voor het BK mee. Ik mocht dus 2x op het podium .
Doel bereikt en de kloof met Alexandra was niet zo groot (48sec) als gevreesd. Liesbeth Hessens zat 17sec achter mij op de 3e plaats. Ik kan dus alleen maar tevreden zijn over mijn prestatie. Weer een BK-medaille erbij, wat het totaal op 13 brengt!

Ik zou nog graag de mensen van Sram willen bedanken voor de hulp en last-minute service waardoor ik deze belangrijke wedstrijd zonder zorgen kon afwerken. Verder bedank ik graag mijn ploeg Fietsshop Uitgeest waardoor ik met het beste materiaal aan de start kan verschijnen. De supporters en vrienden waren extra belangrijk voor mij als mentale steun, zeker na de klap van bijna één jaar geleden. Blij dat ik op hen kan rekenen! Natuurlijk ook trainer Jos niet vergeten, hij heeft me terug op de rails gezet
Op naar de volgende wedstrijden…
Kristien