Kristien Nelen wint enduro van Bad-Endbach

Kristien Nelen wint enduro van Bad-Endbach

Kristien Nelen is weer in goede doen. Zo won ze de enduro van Bad-Endbach in Duitsland. Kristien vertelt er alles over in haar gewaardeerde column.

Afgelopen weekend ging het naar Duitsland voor de eerste wedstrijd van de “Enduro1” (enduro-one) serie. Oorspronkelijk ging ik voor de Cannondale-serie in de Vogezen, maar deze wedstrijden waren al na 1 minuut volzet! Van de Cannondale tour wist ik wat te verwachten van niveau en parcours, maar van de Duitse serie wist ik niks en de enige Duitse wedstrijden die ik al reed bevonden zich in Beieren, tegen Oostenrijk en Zwitserland en dus vrij technische parcours.

De eerste manche was in Bad-Endbach, 4u rijden. Zaterdag mochten we de 1e en de 5e special verkennen. De rest was geheim. Die 1e special was heel kort en je kon telkens omhoog met een sleepliftje waar je voor moest betalen. Ik hield het op 2 runs en reed naar special 5 die vanaf 16u ook de proloog werd. Deze was lang en “bikeparkstyle”: snel, kombochten en drops.

Voor de proloog werd er halfweg gestart. Het ging meteen goed, geen fouten. Ergens moest er ook stevig getrapt worden over een stuk dat moeilijk bolde door veel wortels, op het einde ook nog een eindsprint en 10 meter bergop lag de finish.

Benieuwd naar de tegenstand en toch wat verrast toen ik als winnares werd afgeroepen! Blijkbaar scheelde het slechts 5 seconden.

Heel blij maar toch ook zenuwachtig voor de wedstrijddag, het zou een spannende strijd worden waarbij elke seconde telde. Elke fout, elke extra pedaalslag kon het verschil maken.

 

Zondag D-day, het miezerde af en toe en het was amper 13°. Zenuwachtig bij de 1e special, ik mocht geen enkele fout maken, hier en daar kon je een snellere lijn rijden als je van het pad afging. Die mocht ik niet missen. Veel bochten en wortels, het lag zo droog dat de grond heel los lag maar ik had veel grip met de Schwalbes. Er waren ook 2 offcambers (schuine verkanting) op gras waarop je scherp moest draaien, niet simpel. 3-2-1 en goed weg! Het steilste stuk goed genomen en ook de offcambers doorgekomen. Zag ik daar al mijn voorligger… Ik riep dat ik eraan kwam maar hij reageerde niet. Ik bleef roepen tot ik in zijn wiel zat maar hij ging niet opzij. Hij ging wel snel maar ik kon sneller… Beetje gefrustreerd aangekomen en maar hopen dat dit niet mijn overwinning zou kosten. De volgende specials zou ik wel slimmer wezen. Goed kijken achter wie je ging starten (vrije keuze) en proberen wat extra tijd te winnen door wat langer te surplacen als je moest starten a.

De 2e special was een teleurstelling: amper een hellingsgraad en ik werd zot van de bochten! De hele special sprinten, optrekken, scherpe bocht, optrekken, sprinten. Tussen boompjes laveren… Er zat geen snelheid in, het was moeilijk om “flow” te krijgen. Met een matig gevoel deze beëindigd. Ondertussen een Tsjech ontmoet die ook alleen was en met hem verder de wedstrijd afgelegd, zo had ik meteen een goeie voorligger die mij niet zou hinderen! a

Special 3 was gelukkig van een ander allooi. Vrij technisch met vooral véél wortels. Het liep weer lekker. De 4e begon met een “rockgarden” (aangelegd stenentapijt) en ging over op een stukje “northshore” (smalle verhoging op houten planken). Deze was ook weer plezant. De laatste special was ons bekend, knallen dus!

Na slechts 3u waren we al rond, de verbindingsstukken waren niet zwaar en de specials lagen niet ver uit elkaar. De top-organisatie liet er geen gras over groeien: meteen was de uitslag bekend en werd het podium gedaan. YES! Ik had toch gewonnen! Ook weer een klein verschil: 25 seconden op 5 specials + proloog is niet veel. De 3e dame strandde ook op slechts 1 minuut.

Deze Belg stond te genieten op het podium en we kregen mooie prijzen. Na 2 weekends winst volgt nu een trainingsweekend. Het weekend van 4-5 juli trek ik naar Oostenrijk voor de tweede manche, hopelijk kan ik deze trend verderzetten!