Prinsenkinderen

Prinsenkinderen

De afgelopen weken had ik genoeg tijd om tijdens mijn vakantie wat na te denken, wat te mijmeren.Over talenten en over sporters die hard werken, maar niet altijd de verdiende haver krijgen. Een Sven Nys die zijn kwalificatie voor de Spelen niet haalt. In de media krijgt hij hier veel meer aandacht voor dan de brave Kevin Van Hoovels, die wél behoorlijke resultaten rijdt in de wereldbekers. Maar de populariteit van de ene is nu eenmaal groter dan van de andere.  Sommigen kunnen zich beter verkopen, het beter uitleggen.

Bepaalde jonge renners hebben het begrepen. Media bespelen is belangrijk. Ze hebben dan ook geen moeite met interviews of andere verplichtingen van een sportman tegenover de pers.

Neem nu Jens Schuermans, kersvers Europees juniorenkampioen mountainbike en kandidaat-wereldkampioen.  Met een flair die velen hem niet na doen, gaat hij met de perslui om. Altijd goedlachs, altijd klaar voor babbel en een kwinkslag. Samen met de andere Limburger, Kevin Panhuyzen,  is hij de opvolger van King of the Mountains, Roel Paulissen.  De weg is nog lang voor beide jongens. Maar ze zijn op goede weg.  Ze leggen nu al degelijke resultaten voor en zijn zeker een wissel op de toekomst.  Het rijk van de “King” is nog niet bedreigd. Eerst nog tien nationale titels en twee wereldtitels, een aantal wereldbekerzeges behalen en dan praten we opnieuw. Toch is het verheugend dat Limburg weer meespeelt in het mountainbikegebeuren. De prinsenkinderen staan klaar om het rijk van de King over te nemen. En wees maar zeker dat de King het allemaal gade slaat vanuit het zuiden van Tirol.

Donderdagnamiddag kan Jens Schuermans opnieuw geschiedenis schrijven. Na de tricolore,- en de Europese sterrentrui, volgt nu wellicht een mooie regenboogtrui. Het zou de olijke Maasmechelaar zeker niet misstaan. Het zou het begin van een nieuw tijdperk inluiden…

Bikekicker