Masters… het is niet de lievelingscategorie van de wielerbond zo blijkt. Nochtans mogen zij als de bakermat van het wielrennen beschouwd worden. Waar vader of nonkel koerst, is de kans dat zoonlief coureurs wil worden zoveel groter. Voorbeelden zat. Maar blijkbaar heeft men dat op de wielerbond nog altijd niet begrepen. In plaats van ze te koesteren, worden ze weggejaagd naar de zogenaamde ‘wilde bonden’.
Ook in onze provincie worden ze weinig of niet gewaardeerd. We herinneren ons dat tijdens de viering van de kampioenen Erwin Bollen niet eens werd uitgenodigd. Nochtans was hij vorig jaar de nationale kampioen in die categorie. We herinneren ons het debacle vorig jaar tijdens het provinciaal kampioenschap in Lommel toen de vele Limburgse masters, aangesloten bij het Luikse ECW (en hoe zou dat komen???), niet in aanmerking kwamen voor de provinciale titel omdat ze voor de bond als Walen werden beschouwd. Ondermeer Dirk Mertens, toen de officieuze kampioen bij de masters C, kreeg geen kampioenentrui terwijl hij die enkele maanden eerder als veldrijder (en ook toen aangesloten bij ECW) wel om de schouders kreeg.
Diezelfde Mertens was afgelopen week in zijn eigen Zonhoven weer de pineut. Hij finishte als tweede na Dany Willems. Niets aan de hand tot achteraf bleek dat de winnaar volgens de officiële uitslag, gepubliceerd op de site van Wielerbond Vlaanderen, geboren is in 1969 en dus nog geen 50+ is, nochtans de leeftijd om in die categorie te mogen starten.
“Ik heb dat ook gezien”, knikt Dirk. “En dat vind ik bijzonder jammer. Normaal til ik daar niet zwaar aan en als veldrijder zijn wegwedstrijden voor mij van ondergeschikt belang. Maar nu lag de aankomst op amper 500 meter van mijn woning. En dan wil je natuurlijk wel graag winnen. Als het klopt dat de winnaar inderdaad nog maar 47 is, ben ik de morele winnaar. Maar voor mijn buren en supporters telt dat niet meer. Voor hen ben ik dat alleen als ik echt als eerste over de meet ben gekomen.”

bron : wielerbond Limburg

Publicatie : Nancy Aerts