Julie Brouwers blijft imponeren in het veld: “Bart Wellens helpt me mijn angst los te laten”
Julie Brouwers, de 22-jarige veldrijdster uit Ham, maakt dit seizoen indruk met een reeks sterke prestaties. Tien keer top tien in elf crossen: een statistiek die haar stilaan tot de Belgische certitudes doet behoren. Onder de vleugels van tweevoudig wereldkampioen Bart Wellens blijft Brouwers groeien, zowel fysiek als mentaal.
🎯 Strategische keuzes richting het EK
Met het Europees kampioenschap in Middelkerke in het vizier, kiest Brouwers bewust voor de Rapencross in Lokeren boven de prestigieuze Koppenbergcross. “Het parcours en het voorspelde weer speelden mee, maar vooral het EK een week later gaf de doorslag,” vertelt ze. “Lokeren moet volstaan om me klaar te stomen voor de titelstrijd.”
🚴♀️ Constante progressie en ambitie
Brouwers is tevreden over haar seizoensstart. “In de Druivencross had ik een goed gevoel. Het parcours was uitdagend, maar niet overdreven zwaar. Ik merk dat ik steeds langer de echte toppers kan volgen. Dat is mijn doel: aan kwaliteiten winnen en dichter aansluiten bij de besten.”
Met het oog op de kerstperiode hoopt ze haar vorm nog aan te scherpen. “Ik wil in de wereldbekerwedstrijden meestrijden voor een plek in de top 15. Dat lijkt haalbaar, al moeten we niet vergeten dat toppers als Ceylin Alvarado, Annemarie Worst, Shirin van Anrooij en Puck Pieterse nog niet aan hun seizoen begonnen zijn.”
🇧🇪 Beste Belgische? Nog niet helemaal
Hoewel haar prestaties spreken, houdt Brouwers de titel van beste Belgische veldrijdster voorlopig af. “Marion Norbert Riberolle is in vorm en Laura Verdonschot keert terug. Ik kom dichterbij, maar dat maakt me nog niet de beste. Er is maar één moment waarop ik dat wil zijn: het BK. Al ligt het parcours in Beringen me niet echt. Niemand, heb ik de indruk.”
🧠 Mentale groei onder Bart Wellens
Onder begeleiding van Bart Wellens werkt Brouwers aan haar techniek en mentale weerbaarheid. “Er zijn nog genoeg werkpunten,” lacht ze. “Explosiviteit, durf en techniek moeten beter. Vooral mijn angst voor een zware val op de Citadel van Namen speelt me parten. Bart stimuleert me om die angst los te laten, maar dat is niet eenvoudig. Zonhoven heeft ook een diepe afdaling, maar daar val je in het zand, niet op een steen of stronk.”
Toch blijft Brouwers positief en ambitieus. “Het explosieve afspringen, opspringen, optrekken en afremmen moet nog verfijnd worden. Maar ik ben pas 22, er is nog groeimarge.”
Bron : Julie Brouwers
Foto’s : Nancy Aerts – Jo Pijpops
