Kristien Nelen reed in haar achtertuin

Kristien Nelen reed in haar achtertuin

ava

Kristien Nelen ging zondagavond crossen in haar buurgemeente Kalmthout. Ze reed met de fiets naar het parcours en fietste met een goed gevoel terug naar huis. Lees haar belevenissen hier…

Zaterdag gaan kijken bij de jeugdinitiatie en veel MTBschool-bikertjes gezien. Zelf goed kunnen trainen en verkennen. 

Had er wel een goed oog in, zo’n bosparcours ligt deze mountainbikester wel! Jammer vond ik het stuk dat weggevallen was en in de plaats een stom rondje rond een weide dat glad lag. Ik had al een week last van de rug, maar dat ging mij geen parten spelen dacht ik.

Zondag met fietske en rugzak naar onze buurgemeente en meteen goed opgewarmd, dan nog paar rondjes op het parcours. De gladde weide bleef me zorgen baren. Ik ging een paar keer bijna onderuit in de bochten.

Weer een goeie start en kunnen opschuiven van laatste rij naar midden van het pak. Aan de balkjes dacht ik slim te zijn en het geharrewar voor te zijn door ook de bocht erachter te lopen en dan pas op te springen… Een verkeerde gok. Er kwam geen opstropping in die bocht, ik won er dus niets mee, verloor zelfs even wat meters om terug op te springen. Kreeg het gat wel mooi terug dichtgereden. Goede eerste ronde, al verloor ik de aansluiting in…jaja die gladde weide. 

Op het lange stuk asfalt kwam Hilde Quintens mij voorbij gesjeesd bij het ingaan van de tweede ronde. Ik kon vrij goed aansluiten bij de Nederlandse Ilona Meter en Hilde maar zodra we op het einde weer op dat weitje kwamen moest ik weer tientallen meters prijsgeven. Dat gat kreeg ik niet meer dicht en na een paar rondes zag ik ze niet meer rijden. Ik moest oppassen want Gertie Willems zat me op de hielen en ik kreeg last van de rug en pijnuitstraling naar één been. De laatste twee rondes kreeg ik nog de Tsjechische Jelena in het vizier, ik bleef jagen en de laatste ronde zat ik dan toch bijna in haar wiel. Op die weide…jaja u raadt het al. Ik haalde op de baan nog alles uit de kast maar het lukte net niet, 19e van de 27. Mocht nog gerust een ronde langer zijn! Hilde werd 16e dus er was wel wat meer mogelijk denk ik…

Achteraf gezien mochten tubes nog wat platter maja, gisteren vond ik ze dan weer te plat. Bandendruk, het blijft ni simpel .

Nog met fietske in den donkere terug naar huis, zalig.

Goed gevoel, goede benen (jammer van dat ene been), leuk parcours, leuke supporters,…. Aangemoedigd worden door kids (“komaan Juf Kristien!”) doet wat met je. Speciale ervaring ook, zo rijden bij kunstlicht en eens gene domme kemel geschoten en/of op TV geweest.

THX aan Frank & Robke voor de goeie zorgen en kiné Mieke Oostvogels voor het soigneren van de rug!