Maarten Gijbels is MTBcoach: ‘Er is nood aan meer professionalisme… … zonder het idealisme uit het oog te verliezen’

Maarten Gijbels is MTBcoach: ‘Er is nood aan meer professionalisme… … zonder het idealisme uit het oog te verliezen’

ava

In het mountainbikewereldje is hij zeker geen onbekende meer. Maarten Gybels is de coach van trialbiker Iciar Van den Bergh, mountainbikers Kristien Nelen, Bart De Vocht , Nick en Niels Vanpol. Hij maakt ons in een paar reportages ondermeer wegwijs in het coachen en begeleiden van sporters.

Voor diegenen die hem nog niet kennen, stelt hij zich even voor. ‘Ik  ben bachelor lichamelijke opvoeding van opleiding. Mountainbiken is nog altijd mijnsportieve passie. Ik heb een beetje competitie gedaan: cross-country en marathons. Nooit een hoog niveau gehaald, maar toch genoeg om te weten wat je moet doen om te trainen.  Ik heb ook trainingsweken gehad van twintig uren, enz. Ik heb altijd een grandioze passie gehad voor trainingsleer, trainingsbegeleiding, coaching/begeleiding van sporters en mensen die iets willen doen aan hun gezondheid. Vandaar ook mijn medewerking aan FitClass. Daar vind je  het verhaal van mensen op een verantwoorde manier te coachen naar een  gezonde manier van bewegen. Anderzijds coach ik ook prestatiesporters. Mensen die een uitdaging hebben. Die een marathon willen rijden, een 24 urenrace… Maar ook jonge sporters de weg wijzen naar de topsport. Voorbeelden zijn daarvan zeker Iciar Van den Bergh en Bart De Vocht.  Mijn opzet is altijd om de ambitie die de jongere heeft mee te verwezenlijken.  Dat is het uitgangspunt. Van gezonde sporter evolueren naar iemand die prestaties levert en dit op een verantwoorde manier. Zo zullen ze  niet makkelijk naar verboden middelen grijpen,’vertelt Maarten.

Begeleiding

De mountainbikescholen dragen zeker bij tot een andere opleiding.

Alle actoren die in de MTBwereld actief zijn, moeten samenwerken in plaats van mekaar het licht in de ogen niet te gunnen.  In deze job komt het er op aan dat je mensen leert begrijpen en helpt begeleiden in wat ze nodig hebben op vlak van training, voeding e.d. Je vormt hier best een team  rond dat het allemaal beter maakt.

Je bent voor of tegen mij. Mijn manier is niet dé manier, maar wel een manier van werken. Je moet vooral op lange termijn met jonge sporters werken,’weet de MTBcoach.

Professionalisme

Gybels pleit ook voor meer professionalisme in het mountainbiken. ‘Het moet eigenlijk gedaan zijn met de visie ‘mountainbiken is  vrijheid’. Ik mag doen waarin ik goesting heb. Dit is  een deel van  de MTBfilosofie. Als de sport op zich wil groeien, moet de organisaties professioneler worden. Organisatoren als Commercial Renting en Golazo gaven al het voorbeeld. Ik ben ervan overtuigd dat er nog meer Belgen kunnen doorstromen naar de top. Vroeger hadden we  topmountainbikers  zoals Paulissen en Meirhaeghe. Als we nog meer jongerenteams, een U23 teams en  eliteteams op de been kunnen brengen (met professionele coaching & begeleiding) dan halen we zeker een top vijf of misschien wel een top drie in de landenranking. 

Er is altijd het argument dat er geen geld is. Inderdaad, er is misschien geen geld. Maar het is het verhaal van de kip of het ei. Ofwel wachten we tot er centen gaan komen. Maar als je wacht op iets, komt het toch niet. Uiteindelijk moet je zelf initiatief nemen.   Die hebben een professionele gedachte.   De mountainbikers  moeten gaan inzien dat sporter zijn meer is dan alleen maar trainen, rusten en eten. Vanaf een bepaalde leeftijd heb je een voorbeeldfunctie naar uw sponsors, partners en jeugd  toe. Ook daar dient een bepaald professionalisme en bewustwording gecreëerd te worden. Dat is er te weinig.  De sporters moeten daarin opgeleerd en begeleid worden. Je mag niet verwachten dat een sporter met wat talent   plots professioneel gaat denken. In de zin van: De juiste kledij dragen, niet met het verkeerde materiaal rondrijden, de pers te woord staan, … !  Dit heeft tijd en opleiding nodig.

Afgelopen zomer tijdens de Olympische Spelen had je Sven Nys en Kevin Van Hoovels.  Ik kreeg opmerkingen van mensen uit de zakenwereld. over de professionaliteit van Nys en iets minder over die van Kevin.  Maar dat is logisch. Want Kevin is nog maar een jaar prof.  Hij was voordien amateursporter. Op een jaar tijd moest hij met al die factoren gaan rekening houden.  Maar Sven is er veel jonger  mee begonnen.  Dat scheelt natuurlijk. 

Dat proberen we nu met NODRUGS concept team te organiseren.

Van jongsaf leren we jongens en meisjes die dingen aan.  Als ze dan naar een professioneel team kunnen, dan hebben ze dat al mee. Mensen uit de professionele PR en marketingwereld vertellen me dat er meer nodig is dan louter de prestaties.  Als men iemand  kan kiezen die goede prestaties levert, maar op PR –gebied niets voorstelt. Dan kiest men voor iemand die het tweede beste is, maar zichzelf goed kan verkopen. Het moet maar gedaan zijn om klein te denken,’ aldus de MTBcoach.

Generatieverschil

Er is ook een generatieverschil. De jongeren  van nu kennen nog nauwelijks   de renners uit de jaren 90  en nog minder  de parcours uit die tijd.

Er zijn altijd wel opmerkingen dat die omlopen veel beter waren. Maar ik weet wel dat de huidige generatie liever op de kortere en explosievere parcours rijden.  Het zijn die generatie renners die over  enkele jaren het mooie weer mogen gaan maken.

In het algemeen is er in de wereld van alles aan het veranderen. Binnen het mountainbike gaat dat ook gebeuren.  De sport gaat wel Olympisch blijven.  Ook over het samengaan van veldrijden en mountainbiken kan iets gezegd worden. Het kan een meerwaarde zijn als alles goed op mekaar is afgestemd en als er respect is voor ieders cultuur.  Als het veldrijden internationaler wil gaan, moeten ze naar het buitenland. Maar daar is weinig interesse momenteel.Het hangt er ook vanaf hoe het mountainbiken zal evolueren. Alles moet  professioneler, ook de begeleiding. Er is nog een hele markt open voor coaching en begeleiding, zeker in het mountainbiken.

‘Misschien moet het mountainbikewereldje eens durven zeggen dat het veldrijden hen ook nodig heeft. In Vlaanderen is dat een omgekeerde situatie. De tendens is nu dat er veel minder mountainbikers naar het veldrijden overgaan.  Diegenen die dat nu doen, waren eigenlijk al aan het crossen en namen het mountainbiken erbij. Er zijn een aantal mountainbiketeams die zich nu met jeugd bezig houden.  Maar er zijn nog teams te weinig en zeker teams die zo’n begeleiding aanbieden.  Het valt op dat steeds meer jonge talenten voor die begeleiding kiezen als ze naar een team gaan.’

Naar het voorbeeld van het topsportbeleid in  Nederland kunnen we beter werken met het betalen van coaching, reis- en verblijfskosten, …Hier is  het vaak zo dat ze een loon betalen en de rest allemaal zelf moet geregeld worden.

Iemand zoals Iciar bijvoorbeeld moet enkel met zijn sport en zijn demo’s kunnen bezig zijn.  Als hij zorgeloos kan bezig zijn met zijn sport, dan zal  het niveau nog hoger zijn.  Een topsporter moet sporten als idealisme, om de beste te zijn. Want anders wordt het opportunisme en dan wordt het gevaarlijk,’besluit Maarten.